მინდა გამცნოთ რომ ახლა სეულში ვიმყოფები. როგორ შევძელი ეს? მქონდა თუ არა კულტურული შოკი? ამ და სხვა თემებზე ვცდილობ საინტერესო პოსტი შემოგთავაზოთ.
პირველ რიგში დავიწყოთ იმით, რომ ვარ თავისუფალი უნივერსიტეტის სტუდენტი, ვსწავლობ ბიზნესის ფაკულტეტზე, თუმცა დამატებით სპეციალობად (ანუ მაინორად) მაქვს კორეული ენა აღებული. ჩემნაირებს (ვისაც მაინორი აქვს კორეულ ენაში), თვითონ კორეულის კონცენტრაციის მქონე საერთაშორისო ურთიერთობების ბაკალავრებს და კორეულის ენის კურსს (რომელიც სექტემბერში იხსნება და ნებისმიერ მსურველს შეუძლია დარეგისტრირდეს) შეუძლია მიიღოს მონაწილეობა სხვადასხვა პროგრამებში, რომლებიც კორეიდან ჩამოდის. ასეთი პროგრამებიდან ერთ-ერთი არის ჩემი და მისი ორგანიზატორია Korea Foundation. პროგრამის მიხედვით, 6 თვის განმავლობაში დავესწრები კორეული ენის ინტენსიურ კურსებს სოგანგის უნივერსიტეტში და ვეზიარები კორეულ კულტურას.
ფრენა შემდეგი მარშუტით იყო: თბილისი-ბაქო-დოჰა-სეული. ეს ჩემი მეორე ფრენა იყო ცხოვრებაში, ასე რომ მთლად დაბნეული არ ვყოფილვარ, თუმცა გადაჯდომა პირველად მიწევდა. სიმართლე რომ გითხრათ არაფერზე არ მინერვიულია მაინცდამაინც. რა თქმა უნდა მქონდა მომენტები, როცა ვფიქრობდი: რა მეშველება, აწი ჩემს თავს მეთვითონ უნდა მივხედო, საჭმელს ვინღა მომიმზადებს და ნასკებს ვინღა გამირეცხავს-მეთქი ( :D ), მაგრამ სიხარული იმხელა იყო რომ დამავიწყდა ეს ყველაფერი.
დაახლოებით 15 საათიანი მგზავრობის შემდეგ ( +- 2 საათი, სათვალავი ამერია), ჩავაღწიე ინჩონის საერთაშორისო აეროპორტში. ძალიან გამიმართლა, რომ მეგობარი მელოდებოდა იქ, რახან უცხო ქვეყანაში, სრულიად ახალ სიტუაციაში ადვილად შეიძლება დაიბნე. ინჩონის აეროპორტი ძალიან დიდია, მაგრამ ვერ დაიკარგები, თუ რა თქმა უნდა მინიშნებებს დააკვირდები, რომლებიც ყველგან ჰკიდია ან გაკრულია ან აცხადებენ.
შემდეგ, ავტობუსის დახმარებით (რომელიც ფრიად კომფორტული იყო), დაახლოებით 1 საათში ჩავაღწიეთ სეულში. ჩემი უნივერსიტეტი შინჩონის მეტროს სადგურთან ახლოსაა და აქვე მქონდა დაჯავშნული სასტუმრო 2 ღამით, შემდეგ კი გადმოვედი საერთო საცხოვრებელში (Gonzaga international dormitory).

გაფრთხილებული ვიყავი, რომ კულტურული შოკი არ მქონოდა და არ დავმგვანებულიყავი დახამებულ ადამიანს, ეს ვცადე და შინაგანი ხამი ცოტა ხნით ჩავკალი ჩემში ( :D ). თუმცა მომენტებში აღფრთოვანებას ვერ ვმალავდი (მაგალითად, როცა მეტროში ჩავედი ან როცა 2NE1-ის ახალი მუსიკა პირველად მოვისმინე პარფიუმერიის მაღაზიაში).
არ იქნება საინტერესო დეტალურად ავღწერო ჩემი სეულის დათვალიერების ამბები. ის კი საჭიროა ითქვას, რომ რაღაც-რაღაცეები მომხვდა თვალში: საქართველოსთან შედარებით ყველას უფრო ფერადი სამოსი აცვია. ასევე, ჯერ რასაც ვუყურებ, ყველა ზრუნავს თავის ჩაცმულობაზე და ჩაშმოტკილია, მაკიაჟიც გოგონების დიიდ უმრავლესობაზე შევნიშნე (ეგ კი არა ახლა ვერ ვიხსენებ ვინმე ისეთი თუ შემხვედრია, ვისაც არ ესვა). ჯერჯერობით კიდევ ბევრი რამ მაქვს დასათვალიერებელი და გამოსაცდელი (მაგალითად, განგნამზე არ გავსულვარ, მოხუცს არ დავლაპარაკებივარ, არ მიყიდია საბანი (!!!), რომელიც საკმაოდ მჭირდება, არ მიჭამია სამგიოპსალი და ა.შ). ამ ყველაფერს მოევლება, ერთი-ორი დღის საქმეა. ახლა მინდა კონცენტრირება ენის შესწავლაზე გავაკეთო, რასაც მომავალი კვირიდან ვიწყებ. ხვალ მაქვს ენის დონის შესამოწმებელი გამოცდა, რომელიც ძალიან მინდა რომ წესიერად დავწერო. წარმატებები მისურვეთ ^_^
სოგანგის კამპუსის რამდენიმე ხედი:
პ.ს. აწი ვეცდები თემატური პოსტების გამოქვეყნებას, ანუ ასეთი აჯაფსანდალი კი არ იქნება, ავირჩევ ერთ თემას და იმის შესახებ ვისაუბრებ. მემგონი ასე უფრო საინტერესო გამოვა ^_^