ბუბუ და კორეა: მე-13 ნაწილი – კორეული სუფრა 한정식/ჰანჯონ(გ)შიკი

გამარჯობათ ხალხნო. მოდით ამ ნაწილში ვისაუბროთ ჰანჯონშიკის შესახებ. და საერთოდ მინდა, რომ სუფრის თემა აწი უფრო აქტუალური გავხადო ჩემს ბლოგში.
ძალიან მოკლედ რომ ვთქვათ, ჰანჯონშიკი არის ისეთი კორეული სუფრა, სადაც რაიმე მთავარ კერძთან ერთად (ძირითადად შემწვარი ხორცი ან წვნიანი) სუფრაზე გაწყობილია უამრავი წასახემსებელი. მაგრამ ასეთი მოკლე ახსნისთვის ხომ არ გავხსნიდი ცალკე თემას. მოდით, წავიკითხოთ და ერთად დავატკბოთ თვალები. “შენ რა გიჭირს, კორეაში ხარო, როცა გინდა შეჭამო,” მეტყვის რომელიმე გულუბრყვილო, ამიტომ წინასწარ გეტყვით, რომ საკმაოდ ძვირია. როცა ჰანჯონშიკზე ვსაუბრობდით ბავშვები კაბინეტში, მასწავლებელმა თავი შემოყო და სერიოზული სახით დაგვარიგა: “არ შეუკვეთოთ ჰანჯონშიკი, თუ, რა თქმა უნდა, გაკოტრება არ გინდათ.” მე გაკოტრების უამრავი ხერხი ვიცი უკვე და მიუხედავად იმისა, რომ ახალი გამოცდილებები მიყვარს, გადავწყვიტე გავფრთხილებოდი ჩემს შემორჩენილ ფულს და ყურად მეღო მასწავლებლის რჩევა. მასწავლებელმა ისიც გვითხრა, რომ თუ ვინმე დაგვპატიჟებდა საჭმელად, მხოლოდ მაშინ იყო ნებადართული ჰანჯონშიკის ჭამა, ფხიზელი სტუდენტების კანონთა მიხედვით. თუ ვინმეს ძალიან მოუნდა გასინჯვა და ვერ ითმენს (და კორეაშია), თუ კარგად მოძებნით, 15კ ვონადაც შეიძლება იშოვოს კაცმა, მაგრამ ზუსტად არ ვიცი, ასეთ შემთხვევაში რამდენნაირი დასაყოლებელი მოყვება თან. საშუალო ფასი 70-100კ ვონის ფარგლებშია (70-100 დოლარი ალბათ).
მე მაქვს ბედნიერება მივჯდომოდი ჰანჯონშიკიან მაგიდას, თან არაერთხელ :evil:. მინდა აღვნიშნო, რომ ქართულად ეს სიტყვა “ჰანჯონშიკი” რაღაც უხეშად ჟღერს. კორეულად წარმოთქმისას ცოტა შერბილებაა საჭირო.

ადრე ჰანჯონშიკს მაღალი ფენის წარმომადგენლები მიირთმევდნენ ხოლმე შეკრებებზე დიდ დარბაზებში, სასახლეებში. ახლა კი სხვისი რესტორანში დაპატიჟების ან გამასპინძლების დროს საკმაოდ ხშირი არჩევანია.
ადრე ჰანჯონშიკს მაღალი ფენის წარმომადგენლები მიირთმევდნენ ხოლმე შეკრებებზე დიდ დარბაზებში, სასახლეებში. ახლა კი სხვისი რესტორანში დაპატიჟების ან გამასპინძლების დროს საკმაოდ ხშირი არჩევანია.

ჰანჯონშიკში ყველაზე მეტად ის მომწონს, რომ შეგიძლია ყველა დამატებითი წასახმსებელი მოითხოვო, როცა გამოლევ უკვე არსებულ მარაგს. ეს ყველაფერი უფასოდ შეგევსება (როგორც ჩემთვისაა ცნობილი), თუ რამე სასწაულად ძვირფასი არ გამოგიტანეს საჭმელად, მაგალითად დელიკატესები. საერთოდ, არ ვიცი იცით თუ არა, მაგრამ როცა რომელიმე კორეულ წასახემსებელში შეხვალთ, ძირითად კერძთან ერთად მოგიტანენ 2-3 ან 3-4 წასახემსებელს, რომელთა დამატებაც უფასოდ შეგიძლიათ მოითხოვოთ. ჰანჯონშიკის შემთხვევაში წასახემსებელთა რაოდენობა უამრავია. თან ისე ლამაზადაა საჭმელი წამოსკუპებული თეფშზე, ფიქრობ, როგორ დავარღვიო მაგიდის ჰარმონიაო. მაგრამ თვალი ბჭობდა და კუჭი იცინოდაო, ხომ გაგიგიათ.
სეზონებისდა მიხედვით და რეგიონებისდა მიხედვით განსხვავებული შეიძლება იყოს დამატებითი "წასახემსებლები." მაგრამ არის რაღაც რაღაცეები, რაც შედარებით ხშირად გვხვდება ან ყოველთვის "ამოდის."
სეზონებისდა მიხედვით და რეგიონებისდა მიხედვით განსხვავებული შეიძლება იყოს დამატებითი “წასახემსებლები.” მაგრამ არის რაღაც რაღაცეები, რაც შედარებით ხშირად გვხვდება ან ყოველთვის “ამოდის.”

ჰანჯონშიკი წარმოუდგენელია ბრინჯის გარეშე. ხშირად, თეთრი ბრინჯის მაგივრად ისეთი ბრინჯიც შეიძლება მიირთვათ, როგორიც სურათზეა ნაჩვენები.  მინდა გითხრათ, რომ გემოში რაღაც სხვაობა კია, მაგრამ არც ისე დიდი. ჩემთვის სულერთია ხოლმე რა ფერის ბრინჯი შემხვდება.
ჰანჯონშიკი წარმოუდგენელია ბრინჯის გარეშე. ხშირად, თეთრი ბრინჯის მაგივრად ისეთი ბრინჯიც შეიძლება მიირთვათ, როგორიც სურათზეა ნაჩვენები. მინდა გითხრათ, რომ გემოში რაღაც სხვაობა კია, მაგრამ არც ისე დიდი. ჩემთვის სულერთია ხოლმე რა ფერის ბრინჯი შემხვდება.

მოდი, ყველაზე ხშირი წასახემსებლები/დასაყოლებლები განახოთ:
პირველ რიგში, კიმჩი. კიმჩის ყველანაირ სუფრაზე მოგიტანენ. კიმჩი ძალიან შემიყვარდა, რაც კორეაში ჩამოვედი. სადღაც 200 ან მეტი უნდა იყოს კიმჩთა (:D) ნაირსახეობათა რაოდენობა. ესაა ძალიან ცუდად და არასწორად რომ ავხსნათ აჯიკაში შეჭყლეტილი კომბოსტო. მაგრამ არც ეს "აჯიკაა" აჯიკა და ეს კომბოსტოც განსაკუთრებულია.
პირველ რიგში, კიმჩი. კიმჩის ყველანაირ სუფრაზე მოგიტანენ. კიმჩი ძალიან შემიყვარდა, რაც კორეაში ჩამოვედი. სადღაც 200 ან მეტი უნდა იყოს კიმჩთა (:D) ნაირსახეობათა რაოდენობა. ესაა ძალიან ცუდად და არასწორად რომ ავხსნათ აჯიკაში შეჭყლეტილი კომბოსტო. მაგრამ არც ეს “აჯიკაა” აჯიკა და ეს კომბოსტოც განსაკუთრებულია.

ესეც კიმჩია, ოღონდ განსხვავებული სახეობის. ასეთ ფორმაშიც ძალიან გავრცელებულია კიმჩი, ოღონდ იმდენად არა, რამდენადაც პირველ სურათზე რომაა, ის. ეს მეორე კიმჩი ჩემს საერთო საცხოვრებლის კაფეტერიაში ხშირადაა და მინდა საქვეყნოდ გამოვაცხადო, რომ ჯერ ყველაზე გემრიელი კიმჩია, რაც მიჭამია. შეიძლება იმიტომ, რომ შევეჩვიე და "მშობლიურად" იქცა, მაგრამ ნამდვილად მახსოვს, თავიდანაც ძალიან მომწონდა.
ესეც კიმჩია, ოღონდ განსხვავებული სახეობის. ასეთ ფორმაშიც ძალიან გავრცელებულია კიმჩი, ოღონდ იმდენად არა, რამდენადაც პირველ სურათზე რომაა, ის. ეს მეორე კიმჩი ჩემს საერთო საცხოვრებლის კაფეტერიაში ხშირადაა და მინდა საქვეყნოდ გამოვაცხადო, რომ ჯერ ყველაზე გემრიელი კიმჩია, რაც მიჭამია. შეიძლება იმიტომ, რომ შევეჩვიე და “მშობლიურად” იქცა, მაგრამ ნამდვილად მახსოვს, თავიდანაც ძალიან მომწონდა.

კიმჩი რომ ყოველთვის იქნება, ეგ ხომ ვთქვი. ახლა გადავიდეთ ისეთ დასაყოლებლებზე, რომლებიც ხშირია, მაგრამ შეიძლება რეგიონის და სეზონისდა მიხედვით სუფრაზე აღმოჩნდეს ან არა.
ამ პატარა თევზებს რა ჰქვიათ ქართულად კი არ ვიცი. თუ ვინმემ იცით გთხოვთ მომეშველოთ. თითქმის გარდაუვალია ამოსვლა, თუკი ჯეჯუდოზე ან ბუსანში ჭამთ (ბუსანში ჰანჯონშიკი არ მიჭამია, მაგრამ რაც გამიგონია იმას ვამბობ).  არის ძალიან მარილიანი და ძალიან გემრიელი. როცა პირველად გავსინჯე, ვჭამდი როგორც მთავარ კერძს და იმდენჯერ დავამატებინე, რომ შეღონდა მომსახურე პერსონალი (რომლებიც ძირითადად ხანში შესული ქალები - აჯუმმა/აჯუმონიები არიან.
ამ პატარა თევზებს რა ჰქვიათ ქართულად კი არ ვიცი. თუ ვინმემ იცით გთხოვთ მომეშველოთ. თითქმის გარდაუვალია ამოსვლა, თუკი ჯეჯუდოზე ან ბუსანში ჭამთ (ბუსანში ჰანჯონშიკი არ მიჭამია, მაგრამ რაც გამიგონია იმას ვამბობ). არის ძალიან მარილიანი და ძალიან გემრიელი. როცა პირველად გავსინჯე, ვჭამდი როგორც მთავარ კერძს და იმდენჯერ დავამატებინე, რომ შეღონდა მომსახურე პერსონალი (რომლებიც ძირითადად ხანში შესული ქალები – აჯუმმა/აჯუმონიები არიან.

ესაა დოთორიმუგი - 도토리묵. რკოსგან გაკეთებული ჟელე.
ესაა დოთორიმუგი – 도토리묵. რკოსგან გაკეთებული ჟელე.

ეს კი დოთორიმუგის უფრო ძერსკი ვერსია. მე არ გამისინჯავს სხვათა შორის, იმიტომ, რომ ჟელეს მაინცდამაინც არ ვჭამ ხოლმე. სიმართლე რომ ვთქვათ, ერთხელ მაქვს სულ ნანახი ჰანჯონშიკზე.
ეს კი დოთორიმუგის უფრო ძერსკი ვერსია. მე არ გამისინჯავს სხვათა შორის, იმიტომ, რომ ჟელეს მაინცდამაინც არ ვჭამ ხოლმე. სიმართლე რომ ვთქვათ, ერთხელ მაქვს სულ ნანახი ჰანჯონშიკზე.

ოჯინოჩომუჩიმი - არ ვიცი ერთად იწერება თუ არა ოჯინო და ჩომუჩიმი.  ოჯინო კალმარს ნიშნავს და ესაა წვრილად დაჭრილი კალმარი სხვადასხვა სანელებლებთან და საწობთან შერეული.
ოჯინოჩომუჩიმი – არ ვიცი ერთად იწერება თუ არა ოჯინო და ჩომუჩიმი. ოჯინო კალმარს ნიშნავს და ესაა წვრილად დაჭრილი კალმარი სხვადასხვა სანელებლებთან და საწობთან შერეული.

ხშირად ნახავთ დასაყოლებლად კიტრს, ოღონდ არასდროს - დანამატების გარეშე. ამას ჰქვია ოიმუჩიმი (오이무침) და ძალიან ცხარეც არაა ხოლმე. მე ძალიან მიყვარს <3
ხშირად ნახავთ დასაყოლებლად კიტრს, ოღონდ არასდროს – დანამატების გარეშე. ამას ჰქვია ოიმუჩიმი (오이무침) და ძალიან ცხარეც არაა ხოლმე. მე ძალიან მიყვარს <3

შეუკაზმავ დასაყოებლებს რაც შეეხება, ეგენიც კაი ბლომადაა ხოლმე და ბევრი შეკაზმულის შემდეგ კარგია. შეკაზმულის ჭამამდეც კარგია. და საერთოდ ყოველთვის კარგია, მე თუ მკითხავ. სუფრაზე, დიდი ალბათობით, იქნება სოკო, წყალმცენარე ან მწვანილი, კრევეტები, ქონგნამული… უი, ქონგნამული შეიძლება არ იცოდეთ რა არის:
kongnamul-muchim-recipe
აი ეს იყო ქონგნამული. მე თავიდან ეჭვის თვალით ვუყურებდი, მაგრამ საბოლოოდ, ძალიან გემრიელი აღმოჩნდა. აქ მიიჩნევენ, რომ ჯანმრთელობისთვისაა ძალიან მარგებელი.
ცოტა ხნის წინ ვახსენე, მწვანილიც შეიძლება აღმოჩნდეს სუფრაზე-მეთქი, მაგრამ არა ისე, ჩვენთან როგორაცაა ხშირად: პამიდორს და კიტრს რომ ახალი მწვანილი აქვს მიწყობილი ყოველგვარი დანამატების გარეშე. კორეაში ასე იშვიათადაა, ძირითადად რაღაც აქვს დამატებული.
ტიტუ, კინაღამ დამავიწყდა. კიმჯაბანს (김자반) ისეთი გემო აქვს, აუ ქართულად რა ჰქვია. აი კიმბაბს რაშიც ახვევენ, გამხმარი წყალმცენარის ფურცლები რომაა. აი ეგ ფურცელი რომ აიღო და პატარ-პატარა ნაწილებად რომ დაჭრა, მაგის გემო აქვს კიმჯაბანს (კიარადა ეგ არის). იმდენს ვაყრი ხოლმე ბრინჯს, რომ კიმჯაბანიან ბრინჯს ვჭამდი ხოლმე მთავარ ჯერძად. აი მაგალითად, საკმაოდ ცუდი, მაგრამ მაინც, შედარებისთვის, რომ ავიღოთ, ქართული პური და რომელიმე მწვანილი რომ მივაყოლოთ. და ამ გემრიელობით რომ სულ გადაგვავიწყდეს ის ლობიოც, ხაჭაპურიც და ბადრიჯანიც. დაახლოებით ეგრე მომივიდა.
ტიტუ, კინაღამ დამავიწყდა. კიმჯაბანს (김자반) ისეთი გემო აქვს, აუ ქართულად რა ჰქვია. აი კიმბაბს რაშიც ახვევენ, გამხმარი წყალმცენარის ფურცლები რომაა. აი ეგ ფურცელი რომ აიღო და პატარ-პატარა ნაწილებად რომ დაჭრა, მაგის გემო აქვს კიმჯაბანს (კიარადა ეგ არის). იმდენს ვაყრი ხოლმე ბრინჯს, რომ კიმჯაბანიან ბრინჯს ვჭამდი ხოლმე მთავარ ჯერძად. აი მაგალითად, საკმაოდ ცუდი, მაგრამ მაინც, შედარებისთვის, რომ ავიღოთ, ქართული პური და რომელიმე მწვანილი რომ მივაყოლოთ. და ამ გემრიელობით რომ სულ გადაგვავიწყდეს ის ლობიოც, ხაჭაპურიც და ბადრიჯანიც. დაახლოებით ეგრე მომივიდა.

연근 - იონგუნი, ლოტოსის ფესვიაო, გუგლი მეუბნება, მაგრამ მთავარი ისაა, რომ ძალიან ლამაზია.  ფორმა ჰქონდა ჩემთვის უცხო და მაგიტომ მიმიზიდა, თორე გემოზე არ გავგიჟებულვარ მაინცდამაინც. მაგრამ ეს ისეთი საჭმელია, რომ რამეს უნდა დააყოლო. გაგიკვირდებათ, რამხელა განსხვავებაა, როცა ამას მარტო ჭამ და როცა რამეს აყოლებ.
연근 – იონგუნი, ლოტოსის ფესვიაო, გუგლი მეუბნება, მაგრამ მთავარი ისაა, რომ ძალიან ლამაზია. ფორმა ჰქონდა ჩემთვის უცხო და მაგიტომ მიმიზიდა, თორე გემოზე არ გავგიჟებულვარ მაინცდამაინც. მაგრამ ეს ისეთი საჭმელია, რომ რამეს უნდა დააყოლო. გაგიკვირდებათ, რამხელა განსხვავებაა, როცა ამას მარტო ჭამ და როცა რამეს აყოლებ.

양념깻잎 - იანნიომკენიფი (იმედია სწორად დავწერე). და საერთოდ, არც მე მახსოვს ამდენი side-dish-ის სახელი, ფორმალობისთვის ვწერ ან ვინმეს ინტერნეტში მოძებნა თუ მოგინდათ, მაგისთვის :D ესაა ფოთოლი! ოღონდ რაღაცეები აქვს დამატებული. როგორც ხედავთ. აუ რა კარგად ავხსენი.
양념깻잎 – იანნიომკენიფი (იმედია სწორად დავწერე). და საერთოდ, არც მე მახსოვს ამდენი side-dish-ის სახელი, ფორმალობისთვის ვწერ ან ვინმეს ინტერნეტში მოძებნა თუ მოგინდათ, მაგისთვის :D ესაა ფოთოლი! ოღონდ რაღაცეები აქვს დამატებული. როგორც ხედავთ. აუ რა კარგად ავხსენი.

무말랭이 - მუმალენი- გამხმარი დაიკონი (Daikon) შეჭყლეტილია ღმერთმა იცის რაში და გამოდის ძალიან გემრიელი რაღაცა. შესახედად მაინცდამაინც დასამახსოვრებელი არ იყო, მაგრამ ის კი მახსოვს, რომ გემრიელი იყო. ეს მაინცდამაინც ხშირი არაა, ვაღიარებ. ყოველ შემთხვევაში, მე ერთხელ მაქვს ნაჭამი სულ (ან სხვა დროსაც და არ მახსოვს).
무말랭이 – მუმალენი- გამხმარი დაიკონი (Daikon) შეჭყლეტილია ღმერთმა იცის რაში და გამოდის ძალიან გემრიელი რაღაცა. შესახედად მაინცდამაინც დასამახსოვრებელი არ იყო, მაგრამ ის კი მახსოვს, რომ გემრიელი იყო. ეს მაინცდამაინც ხშირი არაა, ვაღიარებ. ყოველ შემთხვევაში, მე ერთხელ მაქვს ნაჭამი სულ (ან სხვა დროსაც და არ მახსოვს).

რომ გადახედოთ ამ სურათებს, წითელი ფერი აშკარად ჭარბობს საჭმელში ( უი, ახლა გადავხედე მე თვითონ და იმდენადაც არ ჩანს აქ მაგრა სუფრას რომ დახედოთ, წითელი ფერი დომინირებს). ეს წითელი, თითქმის ყველაფერი, არის ცხარე. კორეელებს სიცხარე უყვართ ძალიან და ჭამის დროს თუ აქ ცრემლები წაგსკდათ, არა უშავს, უნდა შეეჩვიოთ აწი :D მე უკვე შევეჩვიე. ცრემლებს მაინც ვყრი, ოღონდ – უმტკივნეულოდ და რამდენიმე ჭიქა წყალიც აღარ მჭირდება.

ისე აქ რაც ვახსენე მაგის გარდა 345678 სახეობის დასაყოლებელია კიდევ და მაგიდაზე ამათ გარდა მრავლად გექნებათ სხვა ნაირსახეობებიც. არ ინერვიულოთ. მე ის ჩამოვწერე, რაც ყველაზე მეტად დამამახსოვრდა. ჩემი რჩეული აქიდან კიმჩია. ასევე ის კიტრიც მომწონს. შემწვარ ხორცს რომ დააყოლოთ თითებს ჩაიკვნეტთ. ზოგს წვნიანთან ურჩევნია.

რომელი დასაყოლებელის გასინჯვა გინდათ ყველაზე მეტად?

Comments

6 კომენტარი, ჩანაწერი: “ბუბუ და კორეა: მე-13 ნაწილი – კორეული სუფრა 한정식/ჰანჯონ(გ)შიკი”

  1. Nanka ავატარი
    Nanka

    ბუბუ გამოუშვი პოსტის დიღმის კამპუსში=)))

  2. Natomemm ავატარი
    Natomemm

    ქონგნამული ოჯინოჩომუჩიმი მინდა :D (აქ: ქონგნამული – ზედსართავია) (გაქონილ ჩამიჩნაჭამ ორუჩიმარუსავით ჟღერს)

კომენტარის დატოვება