Blog

დავამთავრე კორეული ენის მესამე დონის გამოცდები და მაქვს ცოტახნიანი არდადეგები. ახლა ჩემთვის უკვე ცნობილია რა საგანში რა ქულა ავიღე. შემდეგი თვის დასაწყისიდან (2 ივნისიდან) ვუტევთ მეოთხე დონეს, ანუ კარგ საშუალო დონეს. მეთქი, აბა სად წავიდე-თქვა და მეთქი ეხლა მე რა მიშლის ხელს, რომ ვეწვიო ჩრდილოეთ კორეელ მესაზღვრეებს? არაფერი. ხელის კანკალით გადავიხადე 65 ათასი ვონი და ჩავჯექი ავტობუსში ჩემს 2 მეგობართან ერთად. მაგრამ საჭირო იყო წინასწარ დარეგისტრირება ამ საიტზე: http://www.koreadmztour.com/en/program/?p_url=program_1

იდეაში 77კ ვონი კი ღირს, მაგრამ სტუდენტებისთვის ფასდაკლება იყო.

სეულიდან საზღვრამდე 1 საათის გზა იყო ავტობუსში. ასევე ჩაგვიტარდა პატარა პრეზენტაცია ამ ადგილის შესახებ.

ამ 65 ათას ვონში ( :(( ) შედიოდა წინა და უკანა გზა, გიდი, საჭმელი, და ყველაფერი სხვა, რაც ნებადართული იყო და არ ვახსენე.

მოკლედ, საინტერესო იყო ეს, მაგრამ წარმოიდგინეთ რა საინტერესო იქნება თვითონ ჩრდილოეთ კორეაში გადასვლა. თუ გადავედი პოსტს დავწერ, ოღონდ სურათებს არ უნდა ელოდეთ, ალბათ ხვდებით რატომაც. ისე ჯერ ჩრდილოეთ კორეაში გადასვლის გეგმა არა მაქვს, მაგრამ…

> შევნიშნე, რომ როცა გამოცდები მიახლოვდება, მაშინ მეხსნება მუზა. რას არ გააკეთებს ადამიანი, ოღონდ კი მეცადინეობას აარიდოს თავი (მაგრამ მე მაინც ვმეცადინეობ, ჰეჰ). მაგალითად, ხვალ მაქვს წერითი გამოცდა. მაგრამ მოდი ვისაუბროთ მოდაზე კორეაში.
იდეაში აქამდეც ვილაპარაკე, თუ რას აქცევენ კორეელები ყურადღებას გარეგნობაზე საუბრისას. მაგრამ ვისაუბროთ ძირითადად ჩაცმულობაზე და კიდევ რაც მომაფიქრდება გზადაგზა, იმაზე.

აქ ყველა დიდ ყურადღებას აქცევს იმას, თუ როგორაა ჩაცმული, მაგრამ ფეხებზე კიდია სხვა როგორ გამოიყურება. აქ არავინ არ დაგცინებს თუ ქუსლიან ფეხსაცმელზე სპორტული ტანსაცმელი ჩაიცვი, ამობრუნებული თუ გაცვია რამე, თუ ტანსაცმლის მაგივრად სკოჩი გაქვს შემოხვეული (არ შემხვედრია, მე თვითონ მოვიფიქრე და ამიტომ ჰიპოთეზაა), ყველას თავისი საქმე აქვს და იშვიათად, რომ ვინმემ შენს საქმეში ცხვირის ჩაყოფა გადაწყვიტოს. გინდ თმა გამჭვირვალისფრად შეიღებე, გინდ ბიჭს ყური ჰქონდეს გახვრეტილი, სულერთია.
არის რაღაც-რაღაც ნიუანსები, რასაც დავკვირვებივარ. მაგალითად, არ მინახავს არავისზე დეკოლტე. და საერთოდ, უბრალოდ ამოღებული ზედაც არაა მთლად ხშირი. ზედატანი მაქსიმალურად დაფარული აქვთ, სანამ ამინდი უწყობთ ხელს (არ მაქვს ყველაზე ლაპარაკი).

აქ თუ გოგოს შარვალი აცვია, აცვია მოტკეცილი. ბიჭებიც ხშორად მოტკეცილ შარვლებს იცვამენ. მე რომ ცოტა ფართხუნას ვიცმევდი, თავს ძალიან განსხვავებულად ვგრძნობდი, მაგრამ ახლა უკვე სულერთია. მაგრამ თუ შორტი აცვია, მაშინ დიდი შანსია ეცვას დაახლოებით ტრუსიკის სიგრძე. არ მინახავს, რომ ბიჭებს თვალი გაეყოლებინოთ გოგოს ფეხებზე, როგორც საქართველოში მინახავს მრავლად. ხშირად ხდება ისეც, რომ მინიკაბები იმდენად მოკლეა, მეთქი ეხლა ამან ნაბიჯი როგორ უნდა გადადგასთქო, მაგრამ ყველაფერი მშვიდობიანად დასრულდა. მინახავს ბოდით მოსიარულენიც.

პ.ს. ხშირად შორტების ქვეშ კოლგოტებიც აცვიათ. შორტების საყიდლად ვიყავი გასული და ყველგან ერთითითისდადება სიგრძის მინიკაბები და შორტები იყიდებოდა. ზამთარში, სიცივეშიც პოპულარულია შორტები.

ფეხსაცმელს რაც შეეხება. საქართველოსთან შედარებით აქ გაცილებით დიდია ბოტასების ყოველდღიურად ჩამცმელთა პროცენტული მაჩვენებელი. ყველას ბოტასი აცვია. წინ ბოტასი, უკან ბოტასი, მარჯვნივ ბოტასი, მარცხნივ ბოტასი… არ ვიცი რამდენად სწორი ვარ, მაგრამ New Balance მგონია ყველაზე გავრცელებული ბოტასი.

უი, და კიდევ ახალი ტრენდი:

ჯერემი სკოტი კორეაში ძალიან პოპულარულია, როგორც აღმოჩნდა. ძალიან ბევრს არა, მაგრამ აცვიათ ხოლმე დაახლოებით ამ სტილის ბოტასები:

ასევე, თბილისში გარეთ ჩუსტებით მოსიარულეთა პროცენტული მაჩვენებელი გაცილებით დაბალია. აქ კი საკმაოდ გავრცელებული. მაგალითად, თავისუფალ უნივერსიტეტში ჯერ არ შემხვედრია ვინმე ჩუსტებით მოსულიყოს (შეიძლება არის ვინმე, არ ვიცი), მაგრამ აქ არაა განსაკუთრებული რამ. აქ ნებისმიერ მარკეტში შეიძლება ნახოთ ჩუსტი. ამოიცვით და იარეთ. მომწონს ის, რომ შემიძლია პიჟამოთი გავიარო გარეთ ისე, რომ ხალხი არ მომაშტერდება (მაგრამ მაინც, მოხუცებულები მომაშტერდებიან, განსაკუთრებით ქალები, რახან უცხოელი ვარ. მაგრამ ესეც განსხვავებულია, გააჩნია რომელ უბანში გახვალ.). ჯერ არ გამივლია პიჟამოთი გარეთ (wut?).

გასაკვირი არაა, რომ ბევრს აქვს გართულება დიზაინერების ძვირიან ტანსაცმელებზე. ამ ტანსაცმელს აქვს ძალიან კარგი მარკეტინგი აქ და არც მიკვირს ამიტომ. რასაც აქაური მედია აშუქებს და ცნობილი ადამიანები იცვამენ, სხვებსაც უჩნდებათ სურვილი მიბაძვისა. დაიძრა დიზაინერთა ბიზნესის ბორბალი. ერთი-ორჯერ ნაცნობი ტანსაცმელი დავინახე და მეთქი I am fashion-analystთქვა (უხერხული ხველება).

ხანშიშესულ ხალხში სპორტული ტანსაცმელია გავრცელებული. შავებში ჩაცმული მოხუცი არ დამინახავს. მოხუცები აქტიური ცხოვრების წესს მისდევენ. შეიძლება ითქვას, რომ ზოგისთვის ეს ერთადერთი პერიოდია საკუთარი თავისთვის დროის გამოსანახავად, რახან სკოლის დაწყებითი კლასებიდან დაწყებული პენსიაზე გასვლამდე თავისუფალი დრო ძალიან ცოტა აქვთ და დიდი სტრესის ქვეშ არიან (წყარო: ყველა, ვინც კი ამ თემას შეხებია ჩემთან საუბრისას).

ისიც შევნიშნე, რომ ახალი თაობა გაცილებით მაღალია, ვიდრე ეს მუხვახვა (?) მოხუცები. ნუთუ ასეთი ტენდენციაა მთელ მსოფლიოში? იმიტომ, რომ ისტორიის ლექტორისგანაც იგივე მაქვს გაგონილი ქართველებზე.
აქ მზის სათვალეს, თავისი უმთავრესი დანიშნულების გარდა, უბრალოდ აქსესუარის ფუნქციაც აქვს. ზოგს უკეთია არა იმიტომ, რომ სჭირდება, არამედ იმიტომ, რომ მოსწონს. უშუშო სათვალეებიც გავრცელებულია.
მინდა აღვნიშნო, დიდი შანსია, რომ თუ ტანსაცმლის ყიდვას გადაწყვეტთ, არ მოგცენ ჩაზომების საშუალება (არც შარვლის და არც არაფრის). ეს საერთოდ გამორიცხულია ზოგ-ზოგიერთ ადგილებში. შედარებით ძვირიან სავაჭრო ცენტრებში არაა ასეთი შეზღუდვა. გაითვალისწინეთ ეს, თუ საყიდლებზე წასვლას გადაწყვეტთ სეულში.
ასევე საკმაოდ პოპულარულია კეპები. რეპერების ვიდეოებში თუ შეგიმჩნევიათ ქუდები, აი ეგეთი. ოღონდ აქ ეგეთი ქუდები გოგონებსაც ახურავთ და ბიჭებსაც (მეც შევუერთდი ამ ხალხს).

პ.ს. ეს პოსტი იმდენ ხანს ვწერე, რომ ქე დასრულდა წერითი გამოცდები ამასობაში. კარგად ჩავაბარე ^_^
პ.პ.ს. ზეპირიც :D ქულები ჯერ არ გამიგია, დაშოშმინდი, ოჯახო.

>
წინა კვირას ვიყავი ორ ქალაქში: ბუსანში და გიონგჯუში. ქალაქების სრულფასოვნად დათვალიერება არ გამჭირვებია. ვისთან ერთადაც წავედი, არ ვიყავით მზად თითქმის არანაირად, გარდა იმისა, რომ მატარებლის ბილეთები გვქონდა ნაყიდი.
პირველ რიგში მინდა ავღნიშნო, რომ მატარებლები მიყვარს შესახედადაც და სამგზავროდაც. ამიტომ მგზავრობა ძალიან სასიამოვნო იყო, თუმცა ერთი ნაკლი ჰქონდა: მატარებელს ერთხელაც არ მოუხვევია. დააწვა და წინ რომ წავიდა, კაცი არ იყოს მაგის მომხვეველი. ამიტომ ხშირად ვიყავით გვირაბებში და ხედებით დატკბობა მაინცდამაინც ვერ მოვახერხე.

როგორც კი ჩახვალთ რომელიმე ქალაქში, სადაც ჩამოხვალთ ავტობუსიდან ან მატარებლიდან (ან თვითმფრინავიდან), მიაკითხოთ უნდა საინფორმაციო ოფისს და უფასოდ დაითრიოთ ტურისტული რუკა. ამ ადგილას მომსახურე პერსონალი ინგლისურადაც მეტყველებს, კორეულადაც და ჩინურადაც (მემგონი იაპონურადაც, მაგრამ არ ვიცი ზუსტად). კითხეთ ყველაფერი, რაც გინდათ.
ყველა ავტობუსის თუ მეტროს გაჩერებაზე არის კორეულიც და ინგლისური ინფორმაციაც იმის შესახებ, თუ რა ნომერი ავტობუსი სად მიდის, რამდენ ხანში ერთხელ მოდის, რასთან მიდის და რა ღირსშესანიშნაობებია ახლოს. ავტობუსში მეტროს მაგვარად აცხადებენ სადგურების სახელბს, მაგრამ გიონგჯუში მხოლოდ კორეულად აცხადებდნენ. მხოლოდ მაშინ აცხადებდნენ ინგლისურად, როცა რამე ღირსშესანიშნაობას მივადგებოდით. ძირითადად ბუდისტური ტაძრებით არის გარსშემორტყმული გიონგჯუ და ლამაზი ბუნებაც არის.

ხოდა მოკლედ ასეთი მგზავრობა მქონდა ბუსანში და გიონგჯუში. იმაზე მეტი სურათი გადამიღია, ვიდრე ველოდი. ისე სულ წვიმდა, მაგრამ ეგ მეორეხარისხოვანია. წავედი ეხლა.
PEACE

ვინც წაიკითხა ჩემი წინა პოსტები, შეიძლება თვალ(ებ)ში მოხვდა ჩემი გამუდმებული აღნიშვნა იმისა, რომ აქ ყველაფერი ძვირია. და მაინც როგორი ფასებია აქაურ სუპერმარკეტებსა და სასურსათო მაღაზიებში? რისი შოვნა მიჭირს ყველაზე მეტად საჭმელებიდან? რა უნდა გავითვალისწინოთ პურის ყიდვისას? იშოვება თუ არა ჩურჩხელა სეულში? ამ და სხვა კითხვებზე პასუხს გაგვცემს გამოცდილი ადამიანი და ბუბუ, ბუბუ.

– გამარჯობათ. დავიწყოთ ჩვენი ინტერვიუ (?) იმ შეკითხვით, რომელზე პასუხსაც, თუ მთელი საქართველო არა, ზოგი ოჯახის წევრი მაინც ელის: რა ღირს 1 ვაშლი რიგით სუპერმარკეტში?

– გაგიმარჯოს და ღმერთმა ხელი მოგიმართოს. დიდი მადლობა შეკითხვისთვის. სანამ ამ შეკითხვას პასუხს გავცემდე, მინდა ავღნიშნო, რომ სეულში ხილი ძვირია. ასევე ძვირია ხორცი, პური და სხვა ყველაფერი, რაც არ ვახსენე. დიდი მნიშვნელობა აქვს სად ყიდულობ პროდუქტს. თუ საშუალება მოგეცათ, უნდა ეცადოთ, რომ სურსათი იყიდოთ არა მარკეტებში, არამედ გზაზე რაც დევს და პირდაპირ მანქანებიდან რაც იყიდება. ასე ბევრად იაფი გამოდის. ახლა კი გადავხედოთ სუპერმარკეტში ხილის ფასებს:

როგორც ხედავთ, საქართველოსთან შედარებით ძვირია. უნდა აღინიშნოს, რომ ხილის არჩევანიც განსხვავებულია. მარკეტებში ძირითადად ვერ იპოვით, მაგალითად, მსხალს და საზამთროს, თუმცა ჯერ საზამთროს სეზონი არ დამდგარა. რომც იპოვოთ, არ იყიდოთ: მე თქვენს ადგილას შავი დღისთვის გადანახულ ფულს ხელს არ ვახლებდი უბრალო საზამთროსთვის.
პ.ს. სურათის გადაღება დამავიწყდა, 1 ცალი არც თუ ისე დიდი ყურძნის მტევანი 4 დოლარი ღირდა. კარგად დაფიქრდით, სანამ რამეს იყიდით, შეიძლება არც თუ ისე მოშორებით იმავე რამის ნახევარ ფასში ყიდვა შეძლოთ.

– ძალიან საინტერესოა! ძალიან კარგად და გასაგებად საუბრობთ. თქვენზეა ნათქვამი “ჩამოყალიბება იცისო” (სიცილი). ახლა კი ის გვითხარით, რისი ყიდვა გიჭირთ სეულში?

– დიდი მადლობა შეკითხვისთვის. რა თქმა უნდა, ადამიანი არ უნდა ელოდეს, რომ მსგავსი პროდუქტების არჩევანი დახვდება სეულშიც. აქ ცოტა გამიჭირდა მეშოვნა ისეთი პური, რომლის გემოც მომეწონებოდა. ყველგან იყიდება სატოსტერე (ავტორის შენიშვნა: ესეთი სიტყვა არსებობს?) პური, რომელიც ქაღალდივით თხლადაა დაჭრილი, თუმცა მე “ქვის” პურის მსგავს პურს ვეძებდი. რომ ვერა და ვერ ვიპოვე, მეთქი, კიბატონო, ვიყიდი სხვანაირ პურს, ოღონდ კი იყოს პური. ამიტომ პირველ ჯერზე ვიყიდე ფაფუკად მომზირალი პური. როგორც აღმოჩნდა, შიგნით კრემი ყოფილა, ამიტომ შევჭამე, როგორც ტკბილეული და არა როგორც პური. გადავწყვიტე ასეთი ტკბილეული აღარ მეყიდა და სხვა სახეობის პური ვიყიდე, მაგრამ ელდა მეცა, როცა მაშიც კრემი აღმოვაჩინე. ეს შემთხვევა რამდენჯერმე გამეორდა. ამიტომ წავედი სპეციალურ პურეულის მაღაზიაში და ვიყიდე 2 სახეობის პური. ჰოი საოცრებავ, მათშიც კრემი იყო. დავფიქრდი: რა არის გამოსავალი? ნუთუ უკრემო პურს ვერასდროს ვიყიდი?… რამდენიმე წამიანი ფიქრის შემდეგ ასეთი გამოსავალი ვიპოვე: მომსახურე პერსონალს უნდა ვთხოვო მიმითითოს, თუ სად დევს ჩვეულებრივი პური (უკრემო). ისე კორეული საჭმლის ჭამისას ბრინჯი ბევრად გემრიელია. კორეულ სუფრაზე პურს ბრინჯი მირჩევნია.

– დიდი მადლობა ასეთი მიგნებისთვის და ცოდნის გაზიარებისთვის. თქვენ ძირითადად სად ყიდულობთ სურსათს? სად იკვებებით?

– ყოველ 2 მეტრში არის პატარა თუ დიდი მაღაზია, განსაკუთრებით ბევრია GS25-ის მარკეტი. ესაა მაღაზიათა ქსელი, რომელსაც ყველგან აქვს ფილეალი. “ყველგან”-ში ვგულისხმობ, რომ ყველგან აქვს ფილეალი. ხილის ყიდვა თუ გინდათ, აქ არ შეხვიდეთ. აქ ძირითადად იყდება მზა პროდუქტები, პატარა შეფუთული “ბულკები,” სასმელები, იოგურტები და პატარ-პატარა წასახემსებლები. GS25-ში ნაკლებადაა ბოსტნეული და ხორცი (ან საერთოდ არაა). რაც შეეხება ჩემს კვებას, მე საერთო საცხოვრებლის ბუფეტში ვიკვებები, ყოველდღე (შაბათ-კვირის გარდა) ვაგემოვნებ კორეულ საჭმელებს. მინდა ავღნიშნო, რომ კიმჩი უფრო და უფრო შემიყვარდა. ჩემი საუზმეც და სადილიც კიმჩით იწყება და მთავრდება. შაბათ-კვირას კი, თუ ძალიან არ გამიმართლა და X მიზეზის გამო საერთო საცხოვრებელში მომიწია ყოფნა, საჭმელად მახლობლად მდებარე კიმბაბის სახლში (김밥천국 – “კიმბაბის სამოთხე”) გავდივარ და ვჭამ და ვჭამ ამ კიმბაბებს. თუ პატარა წახემსება მინდა, ყველაზე იაფი 1800 ვონი (დაახლოებით 1,8 დოლარი) დამიჯდება კიმჩის კიმბაბი. თუ შედარებით კარგად მინდა ჭამა, ვიყიდი ბიბიმბაბს (5000-5500 ვონი) ან სხვანაირ კიმბაბს (ფასები მერყეობს 2800-3600 ვონს შორის). თუ ჩასკდომა მინდა, ვიყიდი რომელიმე 까스-ს (კასს), რომელიც 6000-6500 ვონი ღირს. ყველაფერს თან მოყვება პატარა დასაყოლებლები. მახლობლად არის სწრაფი კვების ობიექტები, სპეციალიზირებული რესტორნები (ცომეულზე ორიენტირებული, კიბორჩხალებზე ორიენტირებული და სხვა), პატარ-პატარა ტკბილეულის მაღაზიები და ბევრზე ბევრი ყავახანა. კორეაში იმდენი ყავახანაა, მთალი საქართველო რომ დაასაქმო, თავისუფალი ადგილები კიდევ დარჩება (ცალმხრივი სიცილი). გემრიელი კია – მე არ მიყვარს ყავა, მაგრამ ერთხელ გავსინჯე და მეც კი მომეწონასპონტშისავით.

– გავიგეთ სეულში ჩურჩხელის შოვნაც შეიძლებაო. მართალია ეს?

– ვინ გითხრათ? მართალია. შოვნა შეიძლება. ერთ ადამიანს აქვს. მე. მაგრამ სულ რამდენიმე დღეში შოვნა აღარ შეგეძლებათ, სულ 4 ცალი დამრჩა.

– ერთგულ მკითხველს კიდევ რამეს ხომ არ ეტყოდით?

– კი. თუ კორეაში ჩამოხვალთ, არ დაგავიწყდეთ, რომ აქ სეზონებისდა მიხედვით სხვადასხვა საჭმელია პოპულარული. ამიტომ თუ რამის გასინჯვა გინდათ განსაკუთრებით, წინასწარ გაიგეთ, იქნებ რომელიმე სეზონშია განსაკუთრებით პოპულარული და იჩქარეთ. მაგალითად, ბუნგოპანგი ძირითადად ზამთარში იყიდება. ყოველთვის შეიძლება პოვნა, მაგრამ დანარჩენ სეზონებში უფრო იშვიათადაა. ასევე, მინდა მომენტით ვისარგებლო და მოკითხვა გადავცე ოჯახის წევრებს, კორეული ენის კაბინეტს და ფისოს და თაბაზის, რომელთა შემწეობითაც ჩურჩხელა მაქვს.

-და ბოლოს, როდის გვეტყვით გამოცდების შედეგებს? რა ქულები მიიღეთ?

-მადლობა ყურადღებისთვის. ნახვამდის.