ამ პერიოდში გოგურიო Goguryeo (108 ძვ.წ. – 668 ახ.წელთ.) ჩამოყალიბდა მდინარე იალუს (Yalu)გასწვრივ და სამხრეთ კორეაში გამოჩნდა ტომობრივი საზოგადოებები. სამხრეთ აღმოსავლეთით შილამ (57 ძვ.წ.-935 ახ.წ.) და სამხრეთ დასავლეთით ბეკჯემ (18 ძვ.წ. – 660 ახ.წ.) დაიწყეს თანდათანობით დაკავება მომიჯნავე რაიონებისა და ჩვ.წ-ის 300 წლისათვის პრაქტიკულად გარდაიქმნენ სამეფოებად . 313 წელს გოგურიომ დაიპყრო Nangnang და კორეა შევიდა ისტორიულ ხანაში, ესაა სამი სამეფოს პერიოდი.
გაია Gaya, რამოდენიმე ტომის კონფედერაცია, მდებარეობდა შილასა და ბეკჯეს შორის მდინარე ნაკდონგის (Nakdong) დაბლობებთან ახლოს და რჩებოდა როგორც განცალკევებული პოლიტიკური და კულტურული ერთეული ვიდრე 562 წლამდე,როცა ის შეუერთდა შილას. 372 წელს გოგურიოში ჩინეთიდან შევიდა ბუდიზმი, ხოლო ბაკჯეში გავრცელდა დაახლოებით ათი წლით გვიან. შილა უკანასკნელი სახელმწიფო იყო , რომელმაც მიიღო ბუდიზმი, მაგრამ როგორც სჩანს ბუდიზმი მეტად ჰყვაოდა შილაში ვიდრე დანარჩენ ორ სამეფოში. სამეფო ოჯახის მფარველობით ბუდიზმი სწრაფად გავრცელდა და სტიმული მისცა სახელოვნებო (სამხატვრო შემოქმედებას) აქტივობას, და ასევე ხიდის ფუნქციასაც ასრულებდა ჩინური კულტურის შემოსატანად.
დაიწყო შემოდგომაც და ახლა ის პერიოდია, დღე-დღეზე რომ უნდა ჩამერიცხოს სტიპენდია, მაგრამ ჯერ მაინც არ მაქვს. თქვენ წარმოდგინეთ ახლა, რაოდენ რთული და ასევე, სასიამოვნოა ჩემთვის ისეთ გემრიელ რამეზე საუბარი, როგორიცაა ბიბიმბაბი.
რატომ გადავწყვიტე მესაუბრა ბიბიმბაბზე მაინცდამაინც ახლა? თვის დასაწყისსა და შუა ნაწილში თითქმის ყოველ დღე (90%) ვჭამ ბიბიმბაბს. ფასი მერყეობს 4-6 ათას ვონს შორის (დაახლოებით 4-6 დოლარი), ჩემი საყვარელი ბიბიმბაბი კი 5.5 ათასი ვონი ღირს. ამიტომ თვის ბოლოს მაინცდამაინც ვერ ვეტანები ხოლმე. მაგალითად, ახლა 20 ათასი ვონი დამრჩა დაახლოებით, თან არ ვიცი ზუსტად, როდის ჩამირიცხავენ სტიპენდიას, რა იცი რა ხდება? ათასი რამ შეიძლება მოხდეს. ესაა ე.წ. “შავი დღისთვის” გადანახული ფული. ხოდა ჭამით თუ არა ვჭამ, დავწერო მაინც ამ რჩეულთა კერძის შესახებ. ბიბიმბაბის გამოა, აქამდე ბევრი კორეული საჭმელი რომ გაუსინჯავი დამრჩა. მენიუში თუ ბიბიმბაბი არის, ყველაფერი სხვა მავიწყდება.
პ.ს. ეს შესავალი რამდენიმე დღის წინ დავწერე და მაქვს ბედნიერება გამცნოთ ოჯახის წევრებს რომ შიმშილი დავასრულე ^_^ (party) ისე ზედმეტად სერიოზულ ხალხს (ბებო, შენ) გეუბნებით, რომ არ ვშიმშილობ, ისე კარგად ვჭამ, დიდ სეჯონგს შეშურდებოდა. ბიბიმბაბი
მოკლედ ძალიან ბევრნაირი ბიბიმბაბი არსებობს, მაგრამ ამ პოსტში ვეცდები თავი არ შეგაწყინოთ და მარტო 2 სახეობის შესახებ მოვყვები, იმიტომ რომ ყველაზე მეტად მიყვარს. :ტირანი:
ესე იგი, პირველი არის ჩვეულებრივი ბიბიმბაბი, რომელსაც ზემოთა სურათზე ხედავთ. ინგრედიენტები სულ სხვადასხვაა და ასე ზუსტად გაწერილი რეცეპტი არ არსებობს. მაგრამ ძირითადად რაც მაქვს ბიბიმბაბებში შემჩნეული, ესაა ბრინჯი (აუცილებლად) კვერცხი (შემწვარი ან მარტო გული (შეუწვავი)), ქონგნამული (Bean sprout, არ ვიცი ქართულად რა დავუძახო), კიმი (კიმჯაბანი – kimjaban) აქვს ხოლმე დროგამოშვებით. წარმოუდგენელია ბიბიმბაბი სპეციალური საწებლის, გოჩუჯანის გარეშე. ეს საწებელიც სულ განსხვავებულია ხოლმე ადგილების მიხედვით და ბიბიმბაბს ცოტაოდენ სიცხარეს ანიჭებს, მაგრამ ამ ბოლო დროს მაგ სიცხარეს სულ ვეღარ ვგრძნობ. ხადახან ბიბიმბაბში კიტრსაც დებენ, ძროხის ხორციც არის ხოლმე ალაგ-ალაგ, სოკო, სტაფილო, სალათის ფურცლებიც და ა.შ. მოკლედ იმდენი რამეა შიგნით, დედა შვილს არ აიყვანს ხელში (wut).
ამდენი სხვადასხვა რამეა გამოყენებული იმ იდეალური და რჩეულთა წილხვედრი კერძის მოსამზადებლად, რომელსაც ბიბიმბაბი ჰქვია. აი ინგრედიენტების მაგალითი (ბრინჯის, გოჩუჯანის (საწებელს ჰქვია), კვერცხის გარეშე
მაგრამ ჩვენი მსჯელობა კიდევ ერთ პრობლემას წამოჭრის, მეგობრებო! (ბოდიშით ხალხო, რაღაც დებატებთან დაკავშირებულ ვიდეოს ვუყურე ცოტა ხნის წინ). რატომ ჰქვია მაინცდამაინც “ბიბიმბაბი” და არა, მაგალითად, INSERT_NAME_HERE? იმიტომ, პატივცემულო მკითხველო, რომ სიტყვა ბიბიმბაბი (bibimbab, 비빔밥) არეულ საჭმელს ნიშნავს: 비빔 – არევა, 밥 – ბრინჯი, საჭმელი. ბრინჯი და საჭმელი ერთი და იმავე სიტყვა რომაა, არაა გასაკვირი. ჩვენთან თუ პურ-მარილია საქეიფო სიტყვა, აქ – ბრინჯ-მარილი იქნებოდა. პური აქაურ საჭმელს არ უხდება კი არა, ცალკეც კი ჭამენ საერთოდ, ხადახან (უკვე მეც ცალკე დელიკატესად ვჭამ პურსა).
მოიცა, მოიცა, მოიცა. ნუ მიბნევ გონებას მაგ შენი ბრინჯ-პურ-მარილითო, იტყვის ბებოია. რომ ამბობდი ბიბიმ (비빔) არევას ნიშნავსო, რაის არევაზე გაქვს ლაპარაკიო? მოიცა ბებოია, დამამთავრებინე სათქმელი. მეც კი მიჭირს აზრის დალაგება, ყველაფერი ერთად მინდა ვთქვა, მაგრამ არ გამოდის ასე. ერთი წინადადება ვერ გითქვამს ისე, რომ არ გაგკიცხონ, ისეთ დროში ვცხოვრობთ.
ასე ჩაპიწკინებულად დალაგებულ ინგრედიენტებს რომ უყურებთ სურათზე, ჯერ უნდა არიოთ და მერე ეს არეული გემრიელად შეახრამუნოთ. მე მინახავს ადამიანები, სილამაზის გულისთვის არ ურევენ და ისე თითო-თითოდ ჭამენ ინგრედიენტებს. მეთქი ძამია, თუ ბიბიმბაბი არ გინდოდა, გეყიდა ცალკე სტაფილო, ცალკე სოკო, ცალკე კვერცხი შეგეწვა, გიშლიდა ვინმე? უნდა აურიოთ. მესმის, თავიდან იფიქრებთ, რომ ინგრედიენტთა ასეთი ჰარმონიის დარღვევა დანაშაულია, მაგრამ წესრიგი ქაოსშიაო, ხომ გაგიგიათ. უნდა აურიოთ. აურიეთ კარგად და ისე შეჭამეთ, თორემ ჩემით მოვალ და აგირევთ ბიბიმბაბს. არ შეიძლება რა, ასეთი შანსის ხელიდან გაშვება. არ არევა და ისე ჭამა იგივეა, რაც ბიბიმბაბზე უარის თქმა! ესაა ბიბიმბაბის უარყოფა!
რაღა ბევრი გავაგრძელოთ და მეორე ბიბიმბაბი არის სუპერ-ულტრა-დელუქს-ტრიდე ჩემი უსაყვარლესი ბიბიმბაბის ნაირსახეობა, რომელსაც ჰქვია დოლსოტ ბიბიმბაბი – 돌솥비빔밥. ერთადერთი განსხვავება ისაა, რომ ბიბიმბაბს დებენ გახურებულ ჯამში, სულ ცოტა ხანი წვავენ (ცხადია, არევის გარეშე) და გახურებულჯამიანად მოაქვთ თქვენთან. დოლსოტ ბიბიმბაბი არის საოცრება. ძირითადად ცივ ამინდებში იციან ხოლმე ჭამა, რომ ადვილად გათბნენ, მაგრამ პაპანაქება სიცხეში ისე კარგად მივირთმევდი, თქვენი მოწონებული. აი დოლსოტ ბიბიმბაბი. ყველაზე მეტად მიყვარს, როცა ჩვეულზე უფრო დიდხანს წვავენ ხოლმე. აი შეხედეთ შუაში რომაა, იმ სურათს. ასე მაინც უნდა აურიოთ, ქაოსმა უნდა დაისადგუროს და შემდეგ კარგად მოასუფთაოთ ჯამი. წარმოიდგინეთ, რომ ბებიასთან ხართ სტუმრად. ასეთი საჭმლის დატოვება ცოდვაა.
კორეაში მთავარ კერძთან ერთად ბევრ დასაყოლებლებსაც მიირთმევენ, არც ბიბიმბაბია გამონაკლისი. ალაგ-ალაგ კაი კიმჩის, კაი-კაი მოცხარო კიტრის და დამატებითი ქონგნამულის მიყოლება და ეგაა. არ დააყოლოთ გაზიანი სასმელები ან წვენები და ეგეთი ეშმაკის მანქანები! დააყოლეთ მხოლოდ წყალი. მხოლოდ ასე შეიგრძნობთ ნამდვილ ბიბიმბაბს. ამიტომაა, კორეულ პატარა რესტორანში რომ შეხვალ, კოკა-კოლა არ უნდა შეუკვეთო. და საერთოდ, სასმელის შეკვეთა არ შეიძლება ხოლმე. ალკოჰოლი შეიძლება დაგხვდეთ. მაგრამ ჩემი რჩევა იქნება, ბიბიმბაბს და, განსაკუთრებით, დოლსოტ ბიბიმბაბს, არ დააყოლოთ ალკოჰოლი. ასიამოვნეთ თქვენს თავს.
დიდი სურვილი მაქვს რომ მეტმა ქართველმა შეძლოს ბიბიმბაბის დაგემოვნება. ასე უფრო მეტი ადამიანი შეძლებს ჩემს გაგებას. პირველ რიგში, ოჯახის წევრებზე მინდა ვიზრუნო და რამენაირად ვისწავლო ამ კერძის მომზადება მაინც. იმედია ვისწავლი, თორემ ბიბიმბაბი უკვე ჩემი ნაწილი გახდა და მის გარეშე ცხოვრება არ შემიძლია.
პ.ს. არ ვიცი, რამდენად კარგი იდეაა კორეულ სამზარეულოზე აცენტის გაკეთება ამ ბლოგში, ამიტომ ძალიან ხშირ-ხშირადაც ნუ დაელოდებით. მე მართლა რაც გულში ცეცხლს მინთებს, იმაზე ვწერ ხოლმე. ამიტომაა რომ რაიმე თანმიმდევრობას თუ ფორმულას არ მიყვება ჩემი ბლოგი. ზოგი იტყოდა, რომ სხვადასხვა თემების *cough*აჯაფსანდალი*cough* გამომივიდა ეს ბლოგი, მაგრამ ჩემი ლექსიკით ამის ცოტა სხვანაირად თქმა შეიძლება.
ხვალ ფინალურები მეწყება და სწორედ ამიტომ გადავწყვიტე ახლა დამეწერა ჩემს ცხოვრებაში ერთ-ერთი ყველაზე დასამახსოვრებელი დღის შესახებ.
სანამ კორეულის სწავლას დავიწყებდი და რაც დავიწყე, მას შემდეგაც სულ მინდოდა 2NE1-ს კონცერტის ნახვა და აუხდენელ ოცნებად ვთვლიდი. მაგრამ როცა გავიგე, რომ კორეაში მოვდიოდი, გულში ათასი იმედი გამეფურჩქნა. რას წარმოვიდგენდი, რომ 2NE1ს ვნახავდი კი არა, ჩემი ამქვეყნად უსაყვარლესი კომპანიის ყ ვ ე ლ ა ჩემთვის საყვარელ და სათაყვანებელ შემსრულებელს ვიხილავდი? ბილეთი ხელში რომ დავიჭირე მაშინაც არ მჯეროდა და მარტო მაშინ გავითავისე, ჩემი თვალით როცა ვიხილე (ვინმეს ხომ არ გაგონებთ?). ახლა ვცდილობ გამოვხატო ის შეგრძნება რაც კონცერტის მოგონებისას მიჩნდება, მაგრამ სიტყვებით გადმოცემა მიჭირს. კონცერტის დროს როგორ ვიყავი მაგის თქმაც ძალიან მჭირს. დაახლოებით ასე: ფიზიკურად მკვდარი და სულიერად ამაღლებული. მოკლედ ემოციების გამოხატვა არ გამომდის და ფაქტებს მოგახსენებთ.
ინტერნეტიდან გავიგე, რომ ვისაც კონცერტის ბილეთი ჰქონდა, შეეძლო YG FAMILYს რეპეტიციასაც დასწრებოდა. რაღაც აპლიკაცია შევავსე და სეულის ოლიმპიურ სტადიონთან გავჩნდი სულ მალე. დაახლოებით 1200 კაცი იქნებოდა თავმოყრილი. ორსაათნახევრიანი ლოდინის შემდეგ უკვე მალე უნდა დაგვეწყო შესვლა, რომ შიგნიდან უკვე გაისმა 2NE1-ს რეპეტიციის ხმა. უჰ რა დამბურძგლაა :D შორს ძალიან კარგად ვერ ვხედავ, მაგრამ რაღაც წერტილი დავინახე გისოსებს მიღმა და ეგრევე ვიცანი დარა ^_^ ცოტა ხანში სტადიონზე შესვლაც დავიწყეთ. პირველი TABLO ვიხილეთ და ამას მოყვა მთელი სერია EPIK HIGH-ს შესრულებებისა. EPIK HIGH ძალიან მიყვარს. მაგრამ როცა ვამბობ, რომ 2NE1ს ყველაზე დიდი ფანი ვარ, ნიშნავს, რომ ყველაფერი სხვა მავიწყდება, როცა საქმე 2NE1ს ეხება. გამოვიდნენ… გამოანათეს, რასაც ქვია და პირი დავაღე, გამოვშტერდი. შეასრულეს Go Away და ისეთი შეგრძნება მქონდა (ალბათ ყველას ასეთი შეგრძნება ჰქონდა), რომ თვალებში მიყურებდნენ და დავდნი ღორის ქონივითა. მეთქი ჰა, მომკალით აწი, აღარაფერი დამრჩა სანანებელი თქო (sry ბებოია :(( :D). მაგრამ შემდეგ გამახსენდა, რომ მეორე დღეს ნამდვილი ზეიმი იყო და იმხელა მოლოდინის ტალღამ დამარტყა, გადავყირავდი ლამის. რეპეტიციაზე დასწრების უფლებამოპოვებული 1200 იღბლიანი (მათ შორის მეც)
სახლში სანამ დავბრუნდი, მაღაზიაში შევიარე და სასუსნავი ვიყიდე მომავალი დღისთვის. მეთქი წავალ დილით პირველივე მატარებელზე, (რომელიც 5:30ზე მოვიდა) იქნებ პირველ-მეორე-მესამე-მეოთხე რიგში მოვხვდე-მეთქი, მაგრამ გულმა “ჭაჭაააანგ” ჰქმნა, როდესაც ვიხილე სიდიდე რიგისა მისა. 10-15 წუთი მოვუნდი რიგის ბოლოში მისვლას და თავიდან დავდექი, შემდეგ დავჯექი და ბოლოს დავწექი. გულის სიღრმეში ვიცოდი, რომ დავაგვიანე: ხალხი წინა დღის დილიდან იკავებდა რიგს და ღამე გარეთ გაათიეს. ესეც კარგი გამოცდილება და თქვენც იცოდეთ: როცა ისეთი პოპულარული კომპანიის კონცერტზე მიდიხართ, როგორიც YG-ა, კონცერტზე 12 საათით ადრე მისვლა არაფერს არ ნიშნავს. მიდით 36 საათით ადრე. შემდეგისთვის გავითვალისწინებ. ეს სურათი მიკის FBდან მოვიპარე, არ გამთქვათ
რიგში დგომა საკმაოდ დამღლელი იყო და ძალიან რთული, მაგრამ იქვე გავიცანი ერთი იაპონელი ფანი და მასთან საუბარში უფრო სწრაფად გავიდა დრო ^_^ ამ გოგოს მიკი ერქვა და თან ჰქონდა წამოღებული დიიიიდი ჩემოდანი. ინტერვიუც კი ჩამოართვეს ამ ჩემოდანის შესახებ, რათ გინდა კონცერტზე რომ მიგაქვსო. იქვე YGს სხვადასხვა ნივთები იყიდებოდა და ამგენის ყიდვას ვაპირებო. ძალიან ბევრი იქნება და ამ ჩემოდანშიც შეიძლება არ ჩაეტიოსო. მეც დიიიდი სიამოვნებით ვიყიდდი 2NE1ს მაიკებს, სტიკერებს და ათასგვარ აქსესუარებს მაგრამ იცით რა ცეცხლის ფასები ადევს? :D მაიკა ყველაზე იაფი 31 დოლარი ღირდა. მიუხედავად ამისა, როგორც კი შემდეგი თვის სტიპენდიას ავიღებ, ვიყიდი. გავკოტრდები, მაგრამ ვიყიდი. არ შევჭამ და ვიყიდი! 2NE1 – Missing youს ეს მაიკა 38 დოლარი ღირს. სიღარიბე Here I come
საერთოდ, ეს მარტო YGს კონცერტი არ ყოფილა. ესაა ყოველწლიური ფესტივალი, რომელსაც ჰქვია AIA: REAL LIFE NOW FESTIVAL და უამრავი შემსრულებელი გამოდის. ფესტივალი 2 დღე გრძელდება, თუმცა მე მარტო 1 დღის ბილეთის შოვნა შევძელი. პირველ დღეს გამოვიდნენ ისეთი შემსრულებლები, როგორებიც არიან ROCK’N ROLL RADIO, twenty one pilots, miss nine, sidney samson. სიმართლე გითხრათ გარტყმაში არ ვიყავი ვინ ვინ იყო აქედან, ასევე გარტყმაში არ იყო დანარჩენი ხალხიც, გარდა twenty one pilotsისა, რომელთა რამდენიმე ათეული გულშემატკივარიც შევნიშნე. ხალხი რამდენიმე საათის განმავლობაში ფეხზე იდგა ერთ ადგილას, რომ კარგი ადგილი არ დაეკარგა და სცენასთან შედარებით ახლოს ყოფილიყო YGს შემსრულებლების სანახავად. თან ძალიან ცხელოდა და ფიზიკურად ბევრს გაუჭირდა, თუმცა ადგილს არავინ თმობდა. ერთ გოგონას ჩემს წინ გული წაუვიდა დაღლილობის გამო :( ხალხის მესმის, როცა ყველას (განსაკუთრებით კი miss nineსა და sidney samson-ს) უგულისყუროდ მოუსმინეს და ტაშიც მაინცდამაინც არ გამიგია. ერთი სული მქონდა დაესრულებინათ თავიანთი გამოსვლა და ვგრძნობდი, რომ ყველა ჩემნაირად ფიქრობდა, რახან აქა-იქ მესმოდა ამოხვნეშებები. და მოვიდა 18:30 საათიც. უცებ აურა შემოტრიალდა სტადიონზე როგორ, იცით? არა. და ეკრანზე ჩაირთო BIGBANG-ის FANTASTIC BABY ვიდეო. აი მაშინ დასჭექეს ფანებმა ისეთი, გული გამისკდა, რახან მართლა არ ველოდი ასეთ უცაბედ ცვლილებას (უჰ, რა ნობი ვყოფილვარ კონცერტების ამგავში). მაგრამ ეს არაფერია იმ კივილთან, 2NE1ს გამოსვლისას რომ გაისმა და რომელშიც მე დიდი წვლილი შევიტანე :D
სანამ გამოვიდოდნენ, ვფიქრობდი, მეთქი, ასეთი დაღლილი და ფიზიკურად აღარაფერი არ ვარ, ნუთუ შევძლებ და ბოლომდე შევირგებ კონცერტს, რომელიც 4 საათი გაგრძელდება კიდევ? მაგრამ როგორც კი პირველი ნოტი გავიგე სიმღერისა CRUSH, გავგიჟდ-გადავირიე, გასამოძრავებელი ადგილი არ იყო მაგრამ მაინც ვიცეკვე და ვიხტუნე, 7 ლიტრი ოფლი ვღვარე და ხმა ისე ჩავიწყვიტე, დედადია ვერ გაარჩევდა ჩემს ხმას მოხუცებული კაცის ბოხი ხმისგან. you can kill me now
შემდეგ გამოვიდნენ აკმუ, ბიგბენგი, საი, იჰაი, winnerი, თიმ ბი ანუ ყველა YG-ს წევრი გარდა Se7enისა. სევენის შემოქმედებას არ ვიცნობ და ამიტომ არ დამწყვეტია გული. სოლო სიმღერებიც ბლომად იყო. კონცერტის რაღაც მომენტში სხვათაშორის ვინატრე, რომ ნეტავ არასდროს არ დამთავრდეს-მეთქი, მაგრამ სამწუხაროდ დამთავრდა, ისევე როგორ ყველაფერი ამქვეყნად… ყველაფერი წარმავალია… ამაოება ამაოებაა… ეკლესიასტე…
(უხერხული ხველება) ხოდა სიმღერებს შორის ხადახან იყო შესვენებები და სწორედ ამ დროს ვხვდებოდი, როგორ სასწაულად მწყუროდა, რახან არაფერი დამელია რამდენიმე საათის განმავლობაში და მაშინ გავიგე, რამდენად რთულია უწყლობა. ძალიან რთულია. კინაღამ ხელი ჩავიქნიე ჩემს ადგილზე, რომ შემდეგი სიმღერა დაიწყო და ეგრევე გადამავიწყდა წყალი კი არა საერთოდ ჩემი “მე” რა იყო, არ ვიცოდი. მაგრამ აი ამ შესვენებების დროს მართლა რთული იყო.
რაც ცოტა გამიკვირდა, ისაა, რომ თითქმის ყველას, 80 პროცენტს მაინც ხელში ეჭირა ბიგბენგის “გვირგვინიანი ჯოხი” ( არ ვიცი რა დავარქვა ქართულად. რამე სახელი აქვს?) და ძალიან ცოტას ჩემნაირად – 2NE1ის ფრთებიანი გული. მემგონი WINNERის ახალი მანათობელი ჯოხი უფრო ბევრს ეკავა, ვიდრე 2NE1ისა. ამასთან დაკავშირებით შერეული ემოციები მაქვს: ცოტა გული დამწყდა, რახან მეტ 2NE1ს ფანებს, ანუ BlackJackების წილს ველოდი დამსწრეებში, მაგრამ იმ მხრივ გამიხარდა, რომ 2NE1ს სიმღერების დროს სხვები იმდენად არ გიჟობდნენ და მე რომ ავიწყვიტე ხალხი ცოტათი ჩამომეცალა გვერდებიდან. ასე ვიცეკვე 2NE1ის Can’t Nobody ^_^ კიდევ ერთი ბოროტული მიზეზის გამო გამიხარდა ცოტათი: რაც ნაკლებია ფანების რაოდენობა, მით მეტია ავტოგრაფის შოვნის შესაძლებლობა. ვიცი, რომ ალბათ ვერასდროს ვიშოვი 2NE1ის წევრების ავტოგრაფებს, მაგრამ ასე არ ვფიქრობდი კონცერტზე წასვლაზეც? ამიტომაც გულში იმედის ნაპერწკალი გაჩნდა :D წითელი წრით აღნიშნულ ადგილას ვიდექი მე დაახლოებით.
და ბოლოს, უნდა ავღნიშნო: ბიგბენგის ფანები არიან გიჟები, გადარეულები! სასწაულად ერთგულნი და თავდადებულნი არიან თავიანთი საყვარელი ჯგუფისთვის. ყველა ჯგუფს ჰყავს ასეთი ფანები, მაგრამ ბიგბენგის შემთხვევაში ამდენი ასეთი ფანი ერთად რომ ვნახე თავმოყრილი, ძალიან გამიხარდა. რიგში დგომისას მესმოდა დებატებები: ~ თუ ბიგბენგის ნამდვილი ფანი ხარ, როგორ შეიძლება მათი “გვირგვინიანი ჯოხი” არ გქონდეს ~ ან ~ ნამდვილი ფანი რიგს არაფრით არ დაარღვევს ~ და მსგავსი ფრაზები. რიგში დრომა ძალიან რთული იყო და მინდა ავღნიშნო, რომ ყველა აზიელი გარეგნობის ადამიანი მოთმინებით იტანდა ამას. მაგრამ გული დამწყდა, როცა უცხოელები მზაკვრული ხერხებით ცდილობდნენ რიგის წინა ადგილებში ჩადგომას, მაშინ, როცა 15 საათის განმავლობაში იცდიდა ზოგი. საქართველოში იმხელა დატვირთვა არ აქვს რიგში დგომას, კორეაში კი ძალიან მნიშვნელოვანია. ^_^ და აი YG-ს ოჯახის წევრთა ნაწილიც! ^_^
მოკლედ რაღა გავაგრძელო და შემდეგზეც აუცილებლად წავალ YGს კონცერტზე, თუ კორეაში ვიქნები. ამჟამად – 1 დღით ან უფრო ადრე!
პ.ს. ვიდეოების გადაღება შევძელი და FBს ჩვენს გვერდზე ავტვირთავ ნელნელა.
ადრეული და გვიანი პალეოლითის ხანის არტეფაქტები (უძველესი ხანის ადამიანის მატერიალური კულტურის ნაშთები) მოპოვებულ იქნა კორეის ნახევარკუნძულის ყველა რეგიონში. აშელის სტილი, როგორიცაა კვარცისგან დამზადებული ხელის ცული (ნაჯახი),ფართო პირიანი ცულები, ასტამები (საფხეკები) მოპოვებულ იქნა სეულის ჩრდილოეთ ნაწილში -Jeongok-ri- ში , რამაც მიიპყრო მთელი მსოფლიოს ყურადღება, ხოლო Pyeongyang რეგიონში, ჩრდილოეთ კორეაში,აღმოჩენილ იქნა . ნეანდერტალელი ადამიანის გაქვავებული ძვლები თუმცა , სჩანს პალეოლოთის ხანაში კორეის მცხოვრებნი გადაადგილდნენ ჩრდილოეთისკენ დილუვიალური (თანამედროვე, ბიბლ. წარღვნის შემდგომი) პერიოდის Semdgom და დადგა პერიოდი სამიდან ოთხი ათას წლამდე , ადამიანური კულტურის გარეშე . ჩვენს წელთაღრიცხვამდე დაახლოებით 6000 წ. უძველესი აზიელი ხალხები გადმოვიდნენ ჩრდილოეთიდან და გადაადგილდნენ სამხრეთით აღმოსავლეთი სანაპიროს გასწვრივ. მათი ნაშთები (რელიქვიები) აღმოჩენილი gulpo-ri, Osan-ri და Dongsam-dong- ში. შედგება თიხის ჭურჭლისგან – როგორიცაა თიხის ჭურჭელი ხაზობრივი შაბლონით (მუარით) და უხაზებოდ Dongsam-dong- ში და თიხის ჭურჭელი დეკორატიული ყელით Osan-ri -ში, რაც დამახასიათებელია ადრეული ნეოლოთის კულტურისათვის.
დასავლეთ სანაპიროზე აღმოჩენილ იქნა ნეოლითური ხანის ისეთ ცნობილ ადგილებში, როგორიცაა Gungsan-ri და Amsa-dong. დაკბილულ ნახაზიანი (რაც განვითარდა დეკორატიულ ყელიან (პირიან) თიხის ჭურჭელზე და გამოჩნდა დაახლოებით 5000წ.ჩვენს ერამდე, ქრისტიანობამდე). ამ ახალმა თიხის ჭურჭელმა თანდათანობით ჩაანაცვლა სხვა ფორმები და გახდა დამახასიათებელი ნეოლითური ხანის კორეის თიხის ჭურჭლისა.
ნეოლითური ხანის ადამიანი საკვებს მოიპოვებდა ნადირობით და ველური მარცვლეულის შეგროვებით, მაგრამ გვიან ნეოლითურ ხანაში მათ დაიწყეს მარცვლეულის დამუშავება . ადრე პირველ ათასწლეულში ქრისტიანობამდე (ძვ.წელთ-მდე) ტუნგუსი ხალხები დაიძრნენ კორეის ნახევარკუნძულისკენ მანჯურიიდან და ასიმილირდნენ ადგილობრივ მოსახლეობასთან ამ ტერიტორიაზე. ეს ხალხი უშუალო წინაპარია თანამედროვე კორეელებისა. ეს ტუნგუსი ხალხები ჩამოსახლდნენ Yonyeong- ის მხარიდან და დასახლდნენ კორეის ნახევარკუნძულის ჩრდილო და დასავლეთ ნაწილებში. ისტორიული ჩანაწერები ამ ხალხებს უწოდებს Yemaek ( ჩინურად Weime ).
ამ Yemaek თა მიგრაცია კორეის ნახევარკუნძულის სამხრეთ ნაწილში ემთხვევა ბრინჯაოს პერიოდს კორეაში (3000 ს.ქრისტეშობამდე და 1000 ქრისტეშობის შემდგომ ახალი წელთაღრიცხვის). კორეული ბრინჯაოს ხანის დამახასიათებელი ნაშთებია– მრავალრიცხოვანი დოლმენები, ეგრეთ წოდებული იონიონგის სტილის ბრინჯაოს ხმლები და ბრინჯაოს სარკეები უხეში ხაზებით და ორი სახელურით, (semungyeong).
თიხის ჭურჭლის სტილი , რომელიც შეიძლება აღიწეროს, როგორც უხეში და მოხატულობის გარეშე . ისევე როგორც ნეოლოთის ხანის კორეის ნახევარკუნძულის მაცხოვრებლები ბრინჯაოს ხანის მოსახლეობაც მისდევდა შამანიზმს. შესაბამისად დაინერგა ტრადიცია დათვის ტოტემისა (ტოტემიზმისა,) , რაც გადმოეცათ ნეოლითური ხანიდან და გაგრძელდა ბრინჯაოს ხანაში, კონკრეტულად კორეის ნახევარკუნძულის ჩრდილოეთ ნაწილში და გადავიდა ადრეულ ისტორიულ პერიოდშიც. როგორც ჩანს ბრინჯაოს ხანის კორეელებმა შექმნეს ძირითადი (თავი-და-თავი) მითი დანგუნზე.
ქრისტიანობამდე დაახლოებით 300წ. (მესამე ათასწლეულში)შეიქმნა რკინის იარაღები (საჭურველი) და დაიწყო ადრეული რკინის ხანა 300 ს. ქრისტემდე და 1 ს. ქრისტიანობის . ბრინჯაოს იარაღები აღარ იყო ხმარებაში, მაგრამ გახდა საზოგადოების ლიდერის ავტორიტეტის სიმბოლო, და ბრინჯაოს ცერემონიალური საგნები, მორთული რთული გეომეტრიული ნახატებით, ასევე ფართოდ გამოიყენებოდა. სოფლის მეურნეობის განვითარებასთან ერთად, კერძოდ ბრინჯის მეურნეობისა, და რკინის გამოყენების დაწყებასთან ერთად იზრდებოდა და ვითარდებოდა მმართველი ჯგუფები . ძველი წელთაღრიცხვის მეორე საუკუნეში (Wiman II)-ის ძველი ჯოსონი, განლაგებული მდინარე Daedong დაბლობებში კორეის ნახევარკუნძულის ჩრდილო დასავლეთით, გადაიქცა დიდ საფრთხედ ჩრდილოეთ ჩინეთისათვის. ამგვარად ჩვენს წელთაღრიცხვამდე 108 წელს იმპერატორმა მუჯემ (Muje of Han China) ჰანის ჩინეთიდან გამოუშვა ლაშქარი ხმელეთით და ზღვით და დაარბია , რასაც ეწოდებოდა „ჰანის მარცხენა მკლავი და შემდგომ შექმნა კოლონია ძველი ჯოსონის ტერიტორიაზე, რასაც ისინი უწოდებდნენ Nangnang-ს.
მოდით მოგიყვებით ჩემი ჩვეულებრივი სასწავლო დღე როგორია. შეიძლება არაფერი განსაკუთრებული, მაგრამ მინდა რომ მოგიყვეთ და რა ვქნა :D
1) ძლივძლივობით გადმოვგორდები ხოლმე დილის 8:15ზე საწოლის პირველი სართულიდან (წინა სემესტრში მეორე სართულზე მეძინა, მაგრამ ოთახელი შემეცვალა და სანამ ახალ ოთახელს შემოიყვანდნენ, დრო ვიხელთე და პირველ სართულზე გადავბარგდი. კიდევ კარგი, თორემ ოთახის ჭერი საკმაოდ დაბალია და მეორე სართულზე უცებ რომ წამოვვარდნილიყავი ღამით ერთი კაი მოზრდილი სინიაკი დამაჯდებოდა შუბლზე. ჩემი ოთახელი ჩემზე დაბალია და ეს პრობლემა არ აქვს).
2) ვესალმები ჩემს ოთახელს (რომელიც ჩემთან შედარებით 72 საათით ადრე იღვიძებს ხოლმე და არის ტაივანელი. წინაზე ჩეხი ოთახელი მყავდა. არც ერთი არ ხვრინავ((და)/ს), რის გამოც ყოველთვის კარგად გამოძინებული ვარ ხოლმე, მიუხედავად იმისა, რომ თვალებს ქვეშ დიდი შვიდ-შვიდ კილოიანი ჩანთები მკიდია.
3) ვეშვები საერთო საცხოვრებლის კაფეტერიაში, სადაც ვჭამ ათასგვარ (?) ბრინჯს და კიმჩის, ბოსტნეულს, ხორცს… ამ ბოლო დროს დიდი დოზითაა ხილი (აქ ხილის დიდი დოზა ნიშნავს რომ ცოტა არის), რითაც კმაყოფილი ვარ. მაგალითად, დღეს საზამთრო იყო, გუშინ ბანანი და თითქმის დღეგამოშვებითაა რაღაც მაიონეზისმაგვარ სითხეში ამოვლებული ვაშლი ან სიმინდი. მეთქი რატომ ასხვათ ამ გემრიელობას ამ არაგემრიელობას (შენიშვნა: ხილია გემრიელობაა)? კიდევ კარგი, მახლობლად არის ონკანი, სადაც ხელის მარტივი მოძრაობით შეგიძლიათ წყალი გადაავლოთ ხილს და განწმინდოთ დაწყევლილი სითხისგან. არუპეს შენობა
4) მივეშურები შენობისკენ, რომელსაც ჰქვია არუპე (아루페관). ჩემი საერთო საცხოვრებლიდან 5 წუთის სავალია. ამ შენობის მეცხე სართულზე ყოველ დღე (შაბათ-კვირის გარდა) ვატარებ 4 საათს ^_^. დღე წერის გაკვეთილით იწყება. წერის გაკვეთილი ყველაზე მეტად მიყვარს, რახან ძირითადად ჩემთვის განსახილველად სასიამოვნო თემები მოდის ხოლმე. ამას გარდა, ესაა ერთადერთი გაკვეთილი, სადაც იმ სისწრაფით შეგიძლია წერო, რა სისწრაფითაც გინდა და შეგიძლია. სხვა გაკვეთილების დროს საჭიროა სხვებთან ურთიერთობა. მე წერისას ძალიან ბევრ შეცდომას ვუშვებ, და კალიგრაფიაც არაა ჩემი ძლიერი მხარე, მაგრამ ისეთი სისწრაფით ვწერ, რომ დავიწყებ, კაცი არაა ჩემი გამჩერებელი.
ჩემი ერთ-ერთი თემა, სადაც მაინცდამაინც ბევრი შეცდომა არ დამიშვია და ამიტომაც გამომაქვს სააშკარაოზე. ძირითადად ასეთი კალიგრაფია მაქვს, ანუ წაკითხვადია. მაგრამ როცა ძალიან დიდი სისწრაფეა საჭირო (მაგალითად მოსმენის დროს ჩანიშვნა სიტყვა-სიტყვით), მაშინ მხოლოდ მე შემიძლია ჩემი ნაწერის წაკითხვა. კორეაში ამას ეძახიან ფეხით წერას (ხუმრობით). გამოთქმაც არის, რომ გენიოსები გაკრული ხელით წერენო: “천재는 악필이다”, დაილოცოს ამ გამოთქმის გამომგონებელი.
უნდა ვაღიარო, რომ ჩემი მასწავლებლების სახელები არ ვიცი არც მე არც სხვა ჯგუფელებმა. ვეძახით, როგორც “კითხვის მასწავლებელი” (읽기 선생님), “წერის მასწავლებელი (쓰기 선생님),” “ლაპარაკის მასწავლებელი” (말하기 선생님). ერთადერთი მასწავლებლის სახელი ვიცი, რომელიც წინა სემესტრში მასწავლიდა. სადღაც 40 წლის იმ მასწავლებელი (იმ გვარია, ინგლისურად ითქმება როგორც ლიმ. იგივე სიტუაციაა გვარ “ლი”-სთან დაკავშირებით. სინამდვილეში ეგ გვარი უბრალოდ “ი”-ა). ეს იმიტომ, რომ იმ მასწავლებელი ყველაზე პოპულარული კორეულის მასწავლებელია მთელს სოგანგის უნივერსიტეტში. ახლაც მიკვირს, ფანკლუბი რატომ არ არსებობს. კორეელი მოსწავლეები რომ ყოფილიყვნენ ასეთ ენის კურსებზე და იმ (ან ლიმ) მასწავლებელს მათთვის ესწავლებინა, დამიჯერეთ, ფანკლუბიც იქნებოდა და ოფიციალური ფანკლუბის წევრების სახელიც.
აქვე დავამატებ შემდეგ აღიარებას: მიუხედავად ამისა რომ მეხუთე თვე იქნება რაც კორეაში ვარ, კორეელების სახელებს მაინც ვერ ვიმახსოვრებ. ადრე მითხრეს, მალე შეეჩვევიო, მაგრამ მე კორეული პოპის შემსრულებლების სახელები მამახსოვრდება მხოლოდ ㅠㅠ. ალბათ იმიტომ, რომ ძირითადად მაინც უცხოელებთან (არაკორეელებთან) მაქვს ურთიერთობა. დაბადების დღეებზე ტორტი გვაქვს, მაგრად უხვად-მეთქი, ვერ ვიტყვი. აქაური ტორტები საქართველოსას არა ჰგავს. კია ძააალიან გემრიელი, მაგრამ ძალიან პატარაა. აი ძალიან. ნუ რათქმაუნდა ძვირიც. არც მინდა წარმოვიდგინო საქართველოს 40 ლარიანი დიდი ტორტი აქ რამდენი ათასი ვონი ეღირება.
5) წერის შემდეგ 2 საათი გვაქვს საუბრის გაკვეთილი. ამ დროს ვისმენთ რაიმეს, ვხსნით ერთ ან ორ ახალ გრამატიკას და შემდეგ ვსაუბრობთ და ვსაუბრობთ. მასწავლებელი ირჩევს თემას და ჩვენც “სწორედ იმ თემის ირგვლივ” (:თვალისჩაკვრა:) ვსაუბრობთ. სოგანგი ცნობილია აქცენტის გაკეთებით საუბარზე. ამიტომაა რომ ენა დამიგრძელდა ამ ბოლო დროს. ზოგი უნივერსიტეტის პროგრამა ისეთია, მაგალითად, ტოპიკის გამოცდისთვის (TOPIK) მოგამზადებს ხოშიანად, თუმცა საუბარში თავს მაინცდამაინც ვერ წარმოაჩენ. ზოგი სულ გრამატიკასა და ახალი სიტყვების დაზუთხვაზეა გაწერილი და ა.შ. მოკლედ ყველა ირჩევს იმ უნივერსიტეტს, რომელიც აწყობს (ცხადია, ჩვენი, კორეის ფონდის სტუდენტების გარდა, რომელთაც სოგანგის გარდა სხვაგან არ შეუძლიათ ენის კურსებზე სწავლა). სწავლა სანამ დამთავრდება კორეულში ენა ისე უნდა დავიგრძელო კისერზე შემეძლოს შემოხვევა. მაშ?
6) ბოლო ერთი საათი არის კითხვის. ხშირადაა ხოლმე საინტერესო თემები არჩეული. მაგალითად, ძველი კორეული ლეგენდები, ზღაპრები, უცხოელები, რომლებმაც კორეელებივით მაგრად დაამუღამეს კორეული, კორეული ტრადიციული თამაშები და ა.შ. მაგრამ გაკვეთილი არასდროსაა ჩვეულებრივი ან მოსაწყენი, რაც არ უნდა დაღლილი იყო. მაგალითად, ტრადიციული თანმაშების თემის დროს ჩვენც კი, ჩვენს არც თუ ისე დიდ აუდიტორიაში, ვითამაშეთ კორეული დაჭერობანა (“얼음 땡” – ორუმ ტენგი), ზღაპრების გაკვეთილის დროს ყველამ ჩვენ-ჩვენი ქვეყნის ზღაპარი მოვყევით, ლექსების გაკვეთილის დროს ჩვენ-ჩვენი ლექსები დავწერეთ (რა თქმა უნდა კორეულად). მოკლედ კორეულის გაკვეთილის დროს მოსაწყენად არავის არ სცალია. ყოველ დღე ასე მიმიხარია ხოლმე გაკვეთილის დაწყებისკენ.
ხანდახან დავალებად გვაძლევენ გავაკეთოთ პრეზენტაცია იმ თემაზე, რომელზეც გაგვიხარდება. ამას წინათ გავაკეთე 10 წუთიანი პრეზენტაცია ქართული სახლების (შენობების) შესახებ და განვიხილე ოდა, სვანური კოშკები, შატილი, მუცო და ა.შ. იმის წინ Death Note-ს შესახებ გავაკეთე პრეზენტაცია, კიდევ იმის წინ – 2NE1-ს შესახებ. ამ პატარ-პატარა პროექტების გაკეთებაც ძალიან მსიამოვნებს.
7) გაკვეთილების შემდეგ ხანდახან, პარასკევობით მაქვს ხოლმე კორეული მუსიკის გაკვეთილი, სადაც ახალგამოსულ სიმღერების ტექსტებს ვარჩევთ ხოლმე. ოღონდ ცხადია არა ისეთებს, ნახევარი ტექსტი ინგლისური რომ აქვთ. მერე ჩვენ თვითონ ვმღერით. განსაკუთრებით გვიჭირს რეპი :D ამას წინათ ეს სიმღერა გავარჩიეთ:
8) როცა დავბრუნდები ხოლმე საერთო საცხოვრებელში, სამეცადინო კარგა ბლომად მაქვს. ჯგუფელები არასდროს არ ვეკითხებით ერთმანეთს: “ყველაფერი მოასწარი?” რადგან რაც არ უნდა ბევრი ისწავლო, რაღაც მაინც გამოგრჩება. აქ სიტყვები გინდაო, იქით გრამატიკაო, იქით გამონაკლისებიო, იქით წერითი დავალებაო, იქით სახლში გამოთქმაზე ვარჯიშიო… ეს ყველაფერი მისახედია გენაცვალე, აბა როგორ გინდა. მემგონი ეს სურათი ჰონგდეზეა გადაღებული. რა არის ჰონგდე?
9) როცა საღამო მოახლოვდება და სამეცადინოს “ვასრულებთ” ჯგუფელები ხანდახან გავდივართ მახლობლად მდებარე უბან ჰონგდეზე (홍대) ან სადმე ახლომახლო. აქაა უამრავი კარაოკე ბარი და სამხრეთ კორეა კიდევ კარაოკე ბარების მამაა. ასევე აქვეა ძალიან ბევრი ბარი (술집), რომელიც კორეელთა კულტურის დიდი ნაწილია. დალევა კორეელების ცხოვრებაში ძალიან დიდ ადგილს იკავებს. ხანდახან სავალდებულოც კია. მე კარგი მსმელი ვერა ვარ, მაგრამ მინდა წარმოგიდგინოთ ჩემი აღმოჩენა – მაკოლი (막걸리). ესაა მსუბუქი ალკოჰოლური სასმელი, რომელიც ძალიან გემრიელია. უგემრიელესი. უჰ, ძალიან კარგი რამეა და ძალიან ცნობილიც. ამიტომ იმავე ჰონგდეზე (홍대) მრავლადაა მაკოლის ბარები. კორეაში თუ ჩამოხვალთ, ერთხელ მაინც აუცილებლად შეიარეთ, გირჩევთ. სხვადასხვა სახეობის მაკოლი. თუ ვინმეს ჯეჯუდოს კუნძულზე ჩასვლის ბედნიერება გხვდათ წილად, გასინჯეთ იქაური მაკოლიც. ჩემთვის ყველა რეგიონის მაკოლი ერთია, მაგრამ ჯეჯუდოს მაკოლი განსაკუთრებულიაო, ამბობენ.
სიახლე: 8-9 აგვისტოს გავიგებ მიგრძელებენ თუ არა კიდევ ენის კურსების ხანგრძლივობას. არ ვნერვიულობ მაინცდამაინც, მაგრამ საქმის კურსში ჩაგაყენებთ, man.
