კატეგორია: სიახლეები

ბუბუ და კორეა: ნაწილი 17 – ერთი ჩვეულებრივი დღე

მოდით მოგიყვებით ჩემი ჩვეულებრივი სასწავლო დღე როგორია. შეიძლება არაფერი განსაკუთრებული, მაგრამ მინდა რომ მოგიყვეთ და რა ვქნა :D
1) ძლივძლივობით გადმოვგორდები ხოლმე დილის 8:15ზე საწოლის პირველი სართულიდან (წინა სემესტრში მეორე სართულზე მეძინა, მაგრამ ოთახელი შემეცვალა და სანამ ახალ ოთახელს შემოიყვანდნენ, დრო ვიხელთე და პირველ სართულზე გადავბარგდი. კიდევ კარგი, თორემ ოთახის ჭერი საკმაოდ დაბალია და მეორე სართულზე უცებ რომ წამოვვარდნილიყავი ღამით ერთი კაი მოზრდილი სინიაკი დამაჯდებოდა შუბლზე. ჩემი ოთახელი ჩემზე დაბალია და ეს პრობლემა არ აქვს).
2) ვესალმები ჩემს ოთახელს (რომელიც ჩემთან შედარებით 72 საათით ადრე იღვიძებს ხოლმე და არის ტაივანელი. წინაზე ჩეხი ოთახელი მყავდა. არც ერთი არ ხვრინავ((და)/ს), რის გამოც ყოველთვის კარგად გამოძინებული ვარ ხოლმე, მიუხედავად იმისა, რომ თვალებს ქვეშ დიდი შვიდ-შვიდ კილოიანი ჩანთები მკიდია.
3) ვეშვები საერთო საცხოვრებლის კაფეტერიაში, სადაც ვჭამ ათასგვარ (?) ბრინჯს და კიმჩის, ბოსტნეულს, ხორცს… ამ ბოლო დროს დიდი დოზითაა ხილი (აქ ხილის დიდი დოზა ნიშნავს რომ ცოტა არის), რითაც კმაყოფილი ვარ. მაგალითად, დღეს საზამთრო იყო, გუშინ ბანანი და თითქმის დღეგამოშვებითაა რაღაც მაიონეზისმაგვარ სითხეში ამოვლებული ვაშლი ან სიმინდი. მეთქი რატომ ასხვათ ამ გემრიელობას ამ არაგემრიელობას (შენიშვნა: ხილია გემრიელობაა)? კიდევ კარგი, მახლობლად არის ონკანი, სადაც ხელის მარტივი მოძრაობით შეგიძლიათ წყალი გადაავლოთ ხილს და განწმინდოთ დაწყევლილი სითხისგან.

არუპეს შენობა

4) მივეშურები შენობისკენ, რომელსაც ჰქვია არუპე (아루페관). ჩემი საერთო საცხოვრებლიდან 5 წუთის სავალია. ამ შენობის მეცხე სართულზე ყოველ დღე (შაბათ-კვირის გარდა) ვატარებ 4 საათს ^_^. დღე წერის გაკვეთილით იწყება. წერის გაკვეთილი ყველაზე მეტად მიყვარს, რახან ძირითადად ჩემთვის განსახილველად სასიამოვნო თემები მოდის ხოლმე. ამას გარდა, ესაა ერთადერთი გაკვეთილი, სადაც იმ სისწრაფით შეგიძლია წერო, რა სისწრაფითაც გინდა და შეგიძლია. სხვა გაკვეთილების დროს საჭიროა სხვებთან ურთიერთობა. მე წერისას ძალიან ბევრ შეცდომას ვუშვებ, და კალიგრაფიაც არაა ჩემი ძლიერი მხარე, მაგრამ ისეთი სისწრაფით ვწერ, რომ დავიწყებ, კაცი არაა ჩემი გამჩერებელი.

ჩემი ერთ-ერთი თემა, სადაც მაინცდამაინც ბევრი შეცდომა არ დამიშვია და ამიტომაც გამომაქვს სააშკარაოზე. ძირითადად ასეთი კალიგრაფია მაქვს, ანუ წაკითხვადია. მაგრამ როცა ძალიან დიდი სისწრაფეა საჭირო (მაგალითად მოსმენის დროს ჩანიშვნა სიტყვა-სიტყვით), მაშინ მხოლოდ მე შემიძლია ჩემი ნაწერის წაკითხვა. კორეაში ამას ეძახიან ფეხით წერას (ხუმრობით). გამოთქმაც არის, რომ გენიოსები გაკრული ხელით წერენო: “천재는 악필이다”, დაილოცოს ამ გამოთქმის გამომგონებელი.

უნდა ვაღიარო, რომ ჩემი მასწავლებლების სახელები არ ვიცი არც მე არც სხვა ჯგუფელებმა. ვეძახით, როგორც “კითხვის მასწავლებელი” (읽기 선생님), “წერის მასწავლებელი (쓰기 선생님),” “ლაპარაკის მასწავლებელი” (말하기 선생님). ერთადერთი მასწავლებლის სახელი ვიცი, რომელიც წინა სემესტრში მასწავლიდა. სადღაც 40 წლის იმ მასწავლებელი (იმ გვარია, ინგლისურად ითქმება როგორც ლიმ. იგივე სიტუაციაა გვარ “ლი”-სთან დაკავშირებით. სინამდვილეში ეგ გვარი უბრალოდ “ი”-ა). ეს იმიტომ, რომ იმ მასწავლებელი ყველაზე პოპულარული კორეულის მასწავლებელია მთელს სოგანგის უნივერსიტეტში. ახლაც მიკვირს, ფანკლუბი რატომ არ არსებობს. კორეელი მოსწავლეები რომ ყოფილიყვნენ ასეთ ენის კურსებზე და იმ (ან ლიმ) მასწავლებელს მათთვის ესწავლებინა, დამიჯერეთ, ფანკლუბიც იქნებოდა და ოფიციალური ფანკლუბის წევრების სახელიც.
აქვე დავამატებ შემდეგ აღიარებას: მიუხედავად ამისა რომ მეხუთე თვე იქნება რაც კორეაში ვარ, კორეელების სახელებს მაინც ვერ ვიმახსოვრებ. ადრე მითხრეს, მალე შეეჩვევიო, მაგრამ მე კორეული პოპის შემსრულებლების სახელები მამახსოვრდება მხოლოდ ㅠㅠ. ალბათ იმიტომ, რომ ძირითადად მაინც უცხოელებთან (არაკორეელებთან) მაქვს ურთიერთობა.

დაბადების დღეებზე ტორტი გვაქვს, მაგრად უხვად-მეთქი, ვერ ვიტყვი. აქაური ტორტები საქართველოსას არა ჰგავს. კია ძააალიან გემრიელი, მაგრამ ძალიან პატარაა. აი ძალიან. ნუ რათქმაუნდა ძვირიც. არც მინდა წარმოვიდგინო საქართველოს 40 ლარიანი დიდი ტორტი აქ რამდენი ათასი ვონი ეღირება.

5) წერის შემდეგ 2 საათი გვაქვს საუბრის გაკვეთილი. ამ დროს ვისმენთ რაიმეს, ვხსნით ერთ ან ორ ახალ გრამატიკას და შემდეგ ვსაუბრობთ და ვსაუბრობთ. მასწავლებელი ირჩევს თემას და ჩვენც “სწორედ იმ თემის ირგვლივ” (:თვალისჩაკვრა:) ვსაუბრობთ. სოგანგი ცნობილია აქცენტის გაკეთებით საუბარზე. ამიტომაა რომ ენა დამიგრძელდა ამ ბოლო დროს. ზოგი უნივერსიტეტის პროგრამა ისეთია, მაგალითად, ტოპიკის გამოცდისთვის (TOPIK) მოგამზადებს ხოშიანად, თუმცა საუბარში თავს მაინცდამაინც ვერ წარმოაჩენ. ზოგი სულ გრამატიკასა და ახალი სიტყვების დაზუთხვაზეა გაწერილი და ა.შ. მოკლედ ყველა ირჩევს იმ უნივერსიტეტს, რომელიც აწყობს (ცხადია, ჩვენი, კორეის ფონდის სტუდენტების გარდა, რომელთაც სოგანგის გარდა სხვაგან არ შეუძლიათ ენის კურსებზე სწავლა). სწავლა სანამ დამთავრდება კორეულში ენა ისე უნდა დავიგრძელო კისერზე შემეძლოს შემოხვევა. მაშ?
6) ბოლო ერთი საათი არის კითხვის. ხშირადაა ხოლმე საინტერესო თემები არჩეული. მაგალითად, ძველი კორეული ლეგენდები, ზღაპრები, უცხოელები, რომლებმაც კორეელებივით მაგრად დაამუღამეს კორეული, კორეული ტრადიციული თამაშები და ა.შ. მაგრამ გაკვეთილი არასდროსაა ჩვეულებრივი ან მოსაწყენი, რაც არ უნდა დაღლილი იყო. მაგალითად, ტრადიციული თანმაშების თემის დროს ჩვენც კი, ჩვენს არც თუ ისე დიდ აუდიტორიაში, ვითამაშეთ კორეული დაჭერობანა (“얼음 땡” – ორუმ ტენგი), ზღაპრების გაკვეთილის დროს ყველამ ჩვენ-ჩვენი ქვეყნის ზღაპარი მოვყევით, ლექსების გაკვეთილის დროს ჩვენ-ჩვენი ლექსები დავწერეთ (რა თქმა უნდა კორეულად). მოკლედ კორეულის გაკვეთილის დროს მოსაწყენად არავის არ სცალია. ყოველ დღე ასე მიმიხარია ხოლმე გაკვეთილის დაწყებისკენ.
ხანდახან დავალებად გვაძლევენ გავაკეთოთ პრეზენტაცია იმ თემაზე, რომელზეც გაგვიხარდება. ამას წინათ გავაკეთე 10 წუთიანი პრეზენტაცია ქართული სახლების (შენობების) შესახებ და განვიხილე ოდა, სვანური კოშკები, შატილი, მუცო და ა.შ. იმის წინ Death Note-ს შესახებ გავაკეთე პრეზენტაცია, კიდევ იმის წინ – 2NE1-ს შესახებ. ამ პატარ-პატარა პროექტების გაკეთებაც ძალიან მსიამოვნებს.
7) გაკვეთილების შემდეგ ხანდახან, პარასკევობით მაქვს ხოლმე კორეული მუსიკის გაკვეთილი, სადაც ახალგამოსულ სიმღერების ტექსტებს ვარჩევთ ხოლმე. ოღონდ ცხადია არა ისეთებს, ნახევარი ტექსტი ინგლისური რომ აქვთ. მერე ჩვენ თვითონ ვმღერით. განსაკუთრებით გვიჭირს რეპი :D ამას წინათ ეს სიმღერა გავარჩიეთ:

8) როცა დავბრუნდები ხოლმე საერთო საცხოვრებელში, სამეცადინო კარგა ბლომად მაქვს. ჯგუფელები არასდროს არ ვეკითხებით ერთმანეთს: “ყველაფერი მოასწარი?” რადგან რაც არ უნდა ბევრი ისწავლო, რაღაც მაინც გამოგრჩება. აქ სიტყვები გინდაო, იქით გრამატიკაო, იქით გამონაკლისებიო, იქით წერითი დავალებაო, იქით სახლში გამოთქმაზე ვარჯიშიო… ეს ყველაფერი მისახედია გენაცვალე, აბა როგორ გინდა.

მემგონი ეს სურათი ჰონგდეზეა გადაღებული. რა არის ჰონგდე?

9) როცა საღამო მოახლოვდება და სამეცადინოს “ვასრულებთ” ჯგუფელები ხანდახან გავდივართ მახლობლად მდებარე უბან ჰონგდეზე (홍대) ან სადმე ახლომახლო. აქაა უამრავი კარაოკე ბარი და სამხრეთ კორეა კიდევ კარაოკე ბარების მამაა. ასევე აქვეა ძალიან ბევრი ბარი (술집), რომელიც კორეელთა კულტურის დიდი ნაწილია. დალევა კორეელების ცხოვრებაში ძალიან დიდ ადგილს იკავებს. ხანდახან სავალდებულოც კია. მე კარგი მსმელი ვერა ვარ, მაგრამ მინდა წარმოგიდგინოთ ჩემი აღმოჩენა – მაკოლი (막걸리). ესაა მსუბუქი ალკოჰოლური სასმელი, რომელიც ძალიან გემრიელია. უგემრიელესი. უჰ, ძალიან კარგი რამეა და ძალიან ცნობილიც. ამიტომ იმავე ჰონგდეზე (홍대) მრავლადაა მაკოლის ბარები. კორეაში თუ ჩამოხვალთ, ერთხელ მაინც აუცილებლად შეიარეთ, გირჩევთ.

სხვადასხვა სახეობის მაკოლი. თუ ვინმეს ჯეჯუდოს კუნძულზე ჩასვლის ბედნიერება გხვდათ წილად, გასინჯეთ იქაური მაკოლიც. ჩემთვის ყველა რეგიონის მაკოლი ერთია, მაგრამ ჯეჯუდოს მაკოლი განსაკუთრებულიაო, ამბობენ.

სიახლე: 8-9 აგვისტოს გავიგებ მიგრძელებენ თუ არა კიდევ ენის კურსების ხანგრძლივობას. არ ვნერვიულობ მაინცდამაინც, მაგრამ საქმის კურსში ჩაგაყენებთ, man.

ივლისი 28, 2014
ბუბუ და კორეა: ნაწილი 16 – სეულის სუნი/ტუალეტები

მემგონი ცოტა უფრო მეტი დრო გავიდა იმასთან შედარებით, რამდენ ხანში ერთხელაც ვწერ ხოლმე ახალ პოსტს და, მეთქი, დროა ამას წერტილი დაესვას. სულ მაქვს ხოლმე პატარ-პატარა იდეები მაგრამ ცალკე პოსტს არ ვუთმობ ხოლმე. ხოდა ეს თემა არ იქნება დიდი და ძალიან ინფორმატიული, მაგრამ იქნებ ზოგისთვის საინტერესო აღმოჩნდეს.

უკვე რამდენი ხანია სეულში ვარ, ხომ იქნება 4 თვე? იქნება. ხოდა სულ ვგრძნობ ხოლმე ცუდ სუნს ქალაქში. ხადახან ფანჯარასაც არ ვაღებ იმის გამო, რომ ცუდი სუნია. ეს ცუდი სუნი პირველ რიგში გამოიხატება კანალიზაციის სუნით, რომელსაც ვერსად გაექცევი. აღსანიშნავია, რომ საკანალიზაციო სისტემა არაა მთელად მოწესრიგებული და მიუხედავად იმისა, რომ ეს ქვეყანა ტექნოლოგიური გიგანტია, ულტრა თანამედროვე შენობებით, მოწყობილობებით და ა.შ. ტუალეტები გამუდმებით იჭედება ხოლმე. საქართველოში ნორმალური ამბავია, რომ ტუალეტის ქაღალდს უნიტაზშივე ჩაუძახო, აქ კი ყველგან გაფრთხილებებია გაკრული საზოგადოებრივ ტუალეტებში (თავისი ინსტრუქციით, თუ როგორ უნდა ჩავაგდოთ ტუალეტის ქაღალდი უნიტაზის გვერდზე მდებარე ნაგვის ყუთში) და კერძო სახლებშიც სახიფათოა ტუალეტის ქაღალდის უნიტაზში ჩაგდება. ბარემ აქვე გეტყვით, რომ სადაც კი ტუალეტში შევსულვარ, ყველგან დამხვედრია ტუალეტის ქაღალდი. რახან სიტყვამ მოიტანა, ტუალეტებში ყოველთვისაა გამოყოფილი ცალ-ცალკე ოთახები უნარშეზღუდული ადამიანებისთვის, ისევე, როგორც ბავშვიანი მშობლებისთვის.

მეორე ფაქტორი, რაც ცუდ სუნს ამძაფრებს, არის დაბინძურებული ჰაერი და მტვერი. ამბობენ, რომ ეს მტვრის დიდი მასა მოდის ჩინეთიდან. ძალიან ბევრი მტვერია და საქართველოსთან შედარებით ცოტა მეტს ვაცემინებ ხოლმე. ხშირადაა ხოლმე ბუღი და ახლა, რაც უფრო დაცხა, მით უფრო გამწვავდა ეს. ხანდახან (საკმაოდ იშვიათად) ნახავთ სპეციალური პირნიღბით მოსიარულე ხალხს. სხვათაშორის პირის ნიღაბი ხანდახან მოდურ აქსესუარადაც კი ითვლება (საუბარი არ მაქვს ჩვეულებრივ დამცავ ნიღაბზე).

ფერადი ნიღბები განსაკუთრებით პოპულარულია ახალგზარდა გოგონებშიც და ბიჭებშიც. უფროს თაობას თითქმის საერთოდ არ უკეთია ასეთი ნიღბები ხოლმე.

და ბოლოს, ვერაფრით ვერ დავამუღამე ტუალეტის ღილაკები, რისთვისაა არ მესმის.
ჩასარეცხი ჰქონდეს ტუალეტს და მეტი რა გინდა, ვერ გავიგე.

მოკლედ ამჯერად ეს მოპოსტო ელემენტი დავწერე. რახან შუალედური გამოცდები მიახლოვდება, ტვინი ნელ-ნელა მუშაობას იწყებს და პოსტების წერის სურვილიც იმატებს. ენის კურსის ბავშვებს არ ეკუთვნით არდადეგები და გაგანია სწავლაში ვართ. არა მარტო ჩვენს უნივერსიტეტში. მემგონი, ყველგან ასეა. მისურვეთ წარმატებები ^_^

ივლისი 4, 2014
ბუბუ და კორეა: ნაწილი 15 – ხმები კორეულად და TOPIK

რატომ გადავწყვიტე ამ თემაზე სტატიის დაწერა? პასუხი მარტივია: იმიტომ, რომ ბევრი მაქვს სამეცადინო. ხომ გაგიგიათ ძველების გამოთქმა: “იმდენი სამეცადინო მქონდა, რომ ავატარს ვუყურებდიო.” ხოდა მეთქი რა დავწერო, რა დავწერო-მეთქი და ბოლოს გადავწყვიტე დამეწერა ხმების შესახებ. არ იქნება გრძელი პოსტი მაგრამ შეიძლება დაგაინტერესოთ, განსაკუთრებით ვინც კორეული ენითაა დაინტერესებული ან კორეულ გადაცემებს უყურებს ხოლმე, ან სულაც, ვინც მანჰუებს კითხულობს (კორეული კომიქსი). თან ეს თემა ავირჩიე იმიტომ, რომ მე მომწონს ეს ხმები. რა ხმებზეა ლაპარაკი, გაიგებთ ახლავე.
ქართულში რაიმე ხმის გამოსახატავი სიტყვა ბევრი არ არის. რამდენიმეს გავიხსენებ აბა.
“ტყლაპ-ტყლუპ” იქნება წყალში რომ მიაბოტებ, მაგის ხმა;
“ნწუ” იქნება ნწუს რომ ამბობ (?), მაგის ხმა;
“კაკ-კუკ” დაკაკუნების ხმაა;
“მუაჰაჰაჰა” ბოროტი სიცილის ხმაა;
და ასე შემდეგ, მაგრამ კორეულში ასეთი, ასოებით გადმოცემული ხმის აღქმა გაცილებით ბევრია და რამდენიმეს ბარემ აქ ჩამოვწერ, რაღა.
ㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡ
개굴개굴 – ბაყაყების ერთად ყიყინის ხმა, ე.წ. “ბაყაყების პარლამენტი”: გეგულგეგულ ;
달가닥 – შეჯახების ხმა “დშ”: დალგადაკ;
두근두근 – დუგუნდუგუნ. გულისცემის ხმა;
사뿐사뿐 – ფეხისწვერებზე სიარულის ხმა: საპუნსაპუნ;
앙앙 – ტირილის სახეობის, ჯღავილის ხმა: ანგანგ;
짝짝 – დახევის ხმა: ჭაკჭაკ;
훌쩍 – წვინტლის უკან შებრუნების ხმა: ჰოლჭოკ;
ㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡ
და მოკლედ ეს სია უსასრულოდ გრძელდება. ვისაც უფრო დეტალურად დააინტერესებს ნახეთ ეს ვიდეო, ძალიან სასარგებლოა ამ ხალხის ვიდეოების ნახვა, თუკი კორეით დაინტერესებულია ვინმე (თუ, ცხადია, სასწაულებრივიი ძალების გამო ჯერ არ გაგიგიათ):

ამ ხმებს საერთოდ არ მივაქცევდი ყურადღებას, მაგრამ ძალიან აქტუალურია. იმდენადაც კი, რომ კორეული ენის დონის ტესტირებაშიც კი შედის, საშუალო დონიდან იწყება. ანუ ახლა მე რომ დავწერო კორეული ენის ეს გამოცდა (რომელსაც, აქვე დავძენ, ჰქვია TOPIK (한국어능력시험, Test of Proficiency in Korean)), არ უნდა გამიკვირდეს მსგავსი სიტყვის შეხვედრა. სხვათა შორის, კორეაში ეს ტესტირება წელიწადში ხუთჯერ ტარდება, ახლა ივლისში უნდა იყოს შემდეგი პარტია. მინდოდა დარეგისტრირება მაგრამ ვინ გაცალა? ადგილები გამოილია. ამ ჯერზე 70 ათასი კაცი წერს ტოპიკის გამოცდასო, მასწავლებელმა გვითხრა (წყარო: აქ) . ესაა აქამდე დაფიქსირებულ მაჩვენებელთა შორის უდიდესი. ამდენი ხალხი ერთად იმიტომ მოაწყდა, რომ, ალბათ, შედარებით ადვილი იქნება ივლისის ტესტირება: ტოპიკს ახალი სტილით ჩაატარებენ და ძალიან მკაცრებიც არ იქნებიან, რომ ხალხს ადაპტირების საშალება მისცენ. ჯერ რა იქნება გადასალახი ზღვარი, ეგეც არაა დადგენილი.
მე ახლა ჩვეულებრივი ლექციების გარდა, კვირაში ერთხელ ვესწრები ტოპიკის გამოცდის მოსამზადებელ გაკვეთილს, რომელზეც მეოთხე და უფრო მაღალი დონის ბავშვები არიან (ჯერჯერობით მარტო მეოთხე და მეხუთე დონე ვართ). ხოდა მეთქი გავაკეთებთ ტოპიკის ტესტის მაგალითებს, რაც უცნობი შეგვხვდება ალაგ-ალაგ, განვიხილავთ, იმ ერთი-ორ უცხო სიტყვას და გრამატიკასაც ჩავაბულბულებთ და რა კარგი ყოფილა ცხოვრება? ვიტყვით. მაგრამ სინამდვილეში:

ადამიანი ელი, რომ დასაწყისში კითხვები შედარებით ადვილი იქნება და ნელ-ნელა გართულდება, მაგრამ რეალობა სხვაა. ცხოვრება დასაწყისიდანვე რთულია და სწორედ ამის ჩვენება სურდა ჩვენს მასწავლებელს ჩვენთვის ამ ტესტით. ადვილი კი არა, ერთ ხუთსიტყვიან წინადადებაში ჩვიდმეტი უცხო სიტყვა გვხვდებოდა. გრამატიკას არ ვუჩივი, არ იყო ამ შემთხვევაში რთული, მაგრამ შე კაი ადამიანი, ჯერ ადვილი კითხვა ჩააგდე, ცოტა გული გამიხარე :S

მასწავლებელმა გვანუგეშა, ნახევრი მაინც თუ სწორად გააკეთეთ, ესე იგი ცუდად არაა თქვენი საქმეო. ჩვენ ამაზე რა რეაქცია გვქონდა, საიდუმლოა, რომ არ გამოჩნდეს ჩვენი უვიცობა :D, თუმცა ეს ერთიორად ცხადჰყოფს, რამდენად ბევრი დაგვრჩა სასწავლი და როცა შეგვაქებენ, უი რა კარგად გცოდნია კორეულიო, უნდა ვუპასუხოთ: 잘하기는요! 아직 멀었어요 (ქართულად რომ ვთარგმნოთ, ასე იქნება: კარგად არა შმართლად კიდე, ჯერ ბევრი დამრჩა, კარგადმდე ბევრი მიკლიაო. მაგრამ ქართულად ცოტა უხეშად ჟღერს, ეს წარმოიდგინეთ რომ თქვათ დამორცხვებით, თითქოს კომპლიმენტს იღებ, მაგრამ გინდა გამოხატო, რომ არ ხარ ღირსი. კორეულში ამით ავლენ თავმდაბლობას და ხაზს უსვამ საკუთარი შესაძლებლობების ნაკლებს. მაგრამ ქართულად რომ ვთარგმნე, უფრო შენიშვნას ჰგავს: გეგონება ვინმეს შენიშვნას ვაძლევ, რომ მას ფაქტი შეეშალა: კარგად კი არა, ის კიდეო. Get your facts straight-ო).
ტოპიკის გამოცდა კორეულის შემსწავლელთა გულის სატკივარი და სანერვიულოა. ესაა მკაცრი მშობელი, რომელიც ყოველდღე გაიძულებს იმეცადინო (ვხუმრობ შე კაცო, რა იყო (მათ, ვისი ასაკიც ჩემსაზე ბევრად მეტია და თქვენობით მიმართვას საჭიროებენ, არ ეხებათ (ავტორის შენიშვნა))). არავინ არ მაიძულებს სწავლას, პირიქით: ძალიანაც მიხარია ^_^ ვინმეს ენების სწავლა რომც არ მოსწონდეს, იმდენად მაგარი მასწავლებლები არიან და ისეთი კარგი გაკვეთილების სისტემაა სოგანგის უნივერსიტეტში, რომ არ მოწონების პატარა შანსია.

ხოდა მეთქი რითი დავასრულო ეს აბდაუბდად დაწერილი თემა-მეთქი და დავდებ ჩემს საერთო საცხოვრებელში არსებული კედელზე გამოკრული განცხადების წარწერას, რომელიც პატარა ჩამშვებ ბავშვს მაგონებს :D

სხვათა შორის, პირველად, წელს ტოპიკის გამოცდა საქართველოშიც იქნება, თავისუფალ უნივერსიტეტში! ეს ძალიან დიდი ნაბიჯია წინ, რა თქმა უნდა. ადრე თუ აზერბაიჯანში უწევდა ხალხს ჩასვლა გამოცდის დასაწერად, წელს დრო იხელთეთ და წერეთ თბილისში, ქვეყნიდან გაუსვლელად! მოსალოცი ამბავია ნამდვილად.

ივნისი 19, 2014
ბუბუ და კორეა: ნაწილი 14 – 2NE1

და მოვიდა დრო, როცა უნდა გაგაცნოთ ჩემი საყვარელი ჯგუფი 2NE1 (იკითხება, როგორც To Anyone ან Twenty one. ჯგუფის სახელი აერთებს ამ სიტყვებს: 21st century” და “new evolution)! ისინი სრულიად შემთხვევით, 2010 წელს აღმოვაჩინე Youtube-ს მთავარ გვერდზე სიმღერით I am the Best და იმის შემდეგ გულშემატკივარი ვარ. მათი ყველა სიმღერა მომწონს, ყველა ცეკვა, იმიჯი გინდა, წევრების ხმა გინდა, ალბომის დიზაინიან კომპანიანად ყველაფერი მომწონს და ამიტომ ვთვლი, რომ მათი ფანი ვარ. მათ კონცერტზე წასვლა ჩემი ერთ-ერთი ოცნება იყო, რომელიც ვერ ავისრულე სეულში ჩამოსვლის დროს. თუმცა, როგორც იქნა, ბილეთის შეძენა მოვახერხე და მათ ცოცხალ შესრულებას კიდევ ერთხელ ვნახავ აგვისტოში, YG Family-ს კონცერტზე (პირველად მუსიკალურ შოუ ინკიგაიოზე (Inkigayo) ვუყურე მათ მიერ შესრულებულ სიმღერას).
დავიწყოთ წევრებით. ჯგუფში 4 წევრია, დარა (Dara), მინზი (Minzy), ბომი (Bom) და ჯგუფის ლიდერი სიელი (CL).

დარა (1984 წელსაა დაბადებული) არის ძალიან ნაზი ხმის მქონე, რაც ჩემი აზრით 2NE1-ის მუსიკას კარგად აბალანსებს. იგი ასაკის მატებასთან ერთად არ იცვლება და ისევ 20 წლისას ჰგავს, მე თუ მკითხავთ. უყვარს ემოციების მკვეთრად გამოხატვა და სულ მეცინება ხოლმე, დარას ჰიპერბოლურად გადმოცემულ ემოციებს რომ ვუყურებ :D დარა ცნობილია ერთი ექსტრავაგანტული ვარცხნილობიდან მეორე, სულ სხვანაირ ვარცხნილობაზე გადართვით. დარა სამხრეთ კორეის ერთ-ერთ ყველაზე ლამაზ ქალად აღიარეს. იგი არის ძალიან გამხდარი და ამავდროულად Badass.

მინზი არის ჯგუფის ყველაზე ახალგაზრდა წევრი (1994 წელს დაიბადა ანუ ჩემხელაა :D) და მისი პოზიცია ჯგუფში არის მთავარი მოცეკვავე. მინზის აქვს მართლაც რომ “მკვლელი მოძრაობები” და სიმართლე რომ გითხრათ, პირადად როცა ვნახე ამ ჯგუფის ცოცხალი შესრულება, მინზის ხმა და მაყურებლებთან ურთიერთობა მომეწონა ყველაზე მეტად.

პარკ ბომი ან უბრალოდ ბომი (ბომ კორეულად გაზაფხულს ნიშნავს) 1984 წელს დაიბადა და იგი ითვლება 2NE1-ის მთავარ ვოკალად. მისი ხმა ძლიერია და ძალიან უხდება 2NE1-ის სტილს. მას ძალიან უყვარს ჭამა. რა სიახლესაც ბომზე ვიგებ, თითქმის ყველა ჭამას ეხება. აი რამდენი საერთო გვქონია მე და ბომს :D. სულ სიმინდს ჭამს ხოლმე. ოღონდ მოხარშულს. პრინციპში შემწვარის შოვნა უფრო ჭირს სეულში. ჩამოდი ბომ საქართველოში, გუბაზეულის ნაპირზე შევწვათ სიმინდები და ნახავ რანაირი გემო აქვს ნამდვილ სიმინდს :D. ბომიც ერთ-ერთ ულამაზეს მომღერლად ითვლება. ბომი ასევე ცნობლია თავისი გრძელი, ლამაზი ფეხებით და პლასტიკური ოპერაციებით, გარდა ხმისა.

ჯგუფის ლიდერი სიელი (1991 წელსაა დაბადებული) არის ყველაზე badass მომღერალი და რეპერი და მართლაც რომ The Baddest Female (ასე ჰქვია მის ერთ-ერთ სიმღერასაც). მისი ცოცხალი სიმღერის შესრულებისას იმხელა ენერგია ვგრძნობ რომ ლამის გავანგრიო ჩემი საერთო საცხოვრებლის კედლები. ჩემი აზრით სიელი მთელ დედამიწაზე ერთ-ერთი საუკეთესო რეპერია. ძალიან მომწონს მისი სტილი. ასევე აღიარებულია Fashionista-დ (ზუსტად არ ვიცი როგორ ვთარგმნო): მის მიერ დაწყებულ ტრენდს მთელი სამხრეთ კორეა აიტაცებს ხოლმე. მაგრამ ვაი, რომ ვინც აიტაცებს, მალევე გაკოტრდება :D მიუხედავად ამ ყველაფრისა, სიელი მართლაც ნამდვილ ლედის გავს კადრს მიღმა და ძალიან საყვარელია მეგობრებთან ერთად ყოფნის დროს.

2NE1-ის ფანებს ჰქვიათ ბლექჯეკები (BlackJacks) და ძალიან ბევრნი არიან არამარტო აზიაში. განსაკუთრებით სამხრეთ ამერიკაში ჰყავთ უამრავი გულშემატკივარი. ისევე, როგორც თითქმის ყველა ცნობილი კორეული ჯგუფი, 2NE1-საც ჰყავს კომპანია, რომელიც ზრუნავს მათ ყველაფერზე, მარკეტინგი გინდა, ორგანიზება გინდა, ჭამა-სმა თუ რა გინდა, ბოლოსდაბოლოს?! ამ კომპანიას ჰქვია YG Entertainment.

ეს მათი ახალი ალბომია, რომელსაც ჰქვია CRUSH. სიმღერები ხომ ძალიან მომწონს და მომწონს, მაგრამ თვითონ ალბომის დიზაინებზეც ვგიჟდები. საერთოდ, კორეული მუსიკის ალბომს რომ იყიდი, ფოტოწიგნაკი მოყვება ხოლმე თან. ასეა 2NE1-ის შემთხვევაშიც და შეგიძლიათ დატკბეთ მათი მშვენიერებით.

მე მარჯვნივ რომაა, ალბომის ეგ ვერსია მაქვს. პრინციპში არაფერის განსხვავებული, შეფუთვის გარდა. მაგრამ YGს სწორი მარკეტინგული გათვლა იყო ალბომის სხვადასხვა დიზაინით გამოშვება. მარტო დიზაინის სხვაობის გამოც კი ბლექჯეკები ალბომის ორივე ვერსიას იყიდიან. მეც უნდა ვიყიდო შავი ალბომი, სტიპენდიას რომ მომცემენ, რით ვერ დაადგა საშველი? :D 20 დოლარი ღირს დაახლოებით, მაგრამ რა ვუყოთ ეხლა, 15 დოლარი თუ ღირდა ბრელოკი და ეგ ვიყიდე, ალბომს აღარ ვიყიდი? საქართველოში გამხდარი დავბრუნდები :D ნახვამდის კორეულო გემრიელო ნაყინო, კუჭის მშვენებავ…
სიმღერა, რომლის ვიდეოც ქვემოთაა, არის I AM THE BEST. სიმღერით, როგორც სათაური გვეუბნება, ჯგუფი თავის BADASS-ობას უსვამს ხაზს და მოკლედ ასე აღწერას რა აზრი აქვს, უბრალოდ ნახეთ და მოუსმინეთ:

ჯერჯერობით ეს ვიდეო 2NE1-ის ყველაზე პოპულარული ვიდეოა. აღარ ვიცი რომელი ვიდეო განახოთ უკვე, ყველა ძალიან მიყვარს და მიჭირს არჩევა, ყველას ხომ არ დავდებ საიტზე? განახებთ რამდენიმეს და ვინც დაინტერესდება, მეტის მოძიებას რა უნდა. ახლა კი ახლანდელი ალბომის ყველაზემაგარკლიპიანი და უძალიანBadassესი სიმღერა “COME BACK HOME”, ჩემი ერთ-ერთი ფავორიტი ახალი ალბომიდან “CRUSH”:

გარდა ამ ყველაფერი badassისა, 2NE1 აქ არ ჩერდება. მათ სჩვევიათ ბევრი სხვადასხვა სტილზე ცდების ჩატარება. მაგალითად, ეს სიმღერა “HAPPY” არის მხიარული, განსაკუთრებით მსიამოვნებს ხოლმე კარგ ამინდში მოსმენა. აქამდე ნაჩვენები ორი ვიდეოსგან თავისი მსუბუქი თემატიკითა და სისაყვარლით გამოირჩევა ^_^. აი ვიდეო:

2NE1 არც აქ ჩერდება. მათი სტილი ბევრ სხვადასხვა ჟანრს მოიცავს. შეიძლება ერთ დღეს იმაზე მღეროდნენ, რომ გაგანადგურებენ თავიანთი badassობით (როგორც სიმღერაში “CRUSH”, აგერაა მათი ლაივ შესრულება, რახან ამ მუსიკას ვიდეოკლიპი არ აქვს, თუმცა ამ სიმღერის იაპონურ ვერსიას ძალიან მალე ექნება):

მეორე დღეს კი თავიანთ გულისტკივილზე დაიწყონ სიმღერა:

და ბოლოსკენ, მინდა გაჩვენოთ, თუ რატომაა სიელი მართლაც რომ The Baddest Female. ამ ვიდეოში კარგად ჩანს თუ რამდენად კარგადაა დახელოვნებული სიელი რეპის ხელოვნებაში. სიტყვების გაგება სულაც არაა საჭირო, რომ მიხვდეთ რაზე შეიძლება მღეროდეს სიელი. განსაკუთრებით ვიდეოს მეორე ნაწილში, დაახლოებით 1:50ზე იწყება სიმღერა სახელით Mental Breakdown (MTBD), რომელიც ასევე “CRUSH” ალბომიდანაა. ეს რეპი უნდა ვისწავლო რაფრამენაირად :D

YG Family-ს კონცერტზე 15 აგვისტოს მივდივარ და კიდევ კარგი, რომ ბილეთის შოვნა შევძელი. მე თვითონ ბევრი პრობლემა მექმნება ყოველთვის, როცა კი კორეული საიტიდან რაიმეს ყიდვა მინდა და რახან კონცერტის ბილეთები ყოველთვის ინტერნეტში იყიდება, სხვა გზა არ მქონდა და ჩემს კორეელ მეგობარს ვთხოვე დახმარება. თვით კორეელმაც კი მითხრა, რომ არაა ადვილი ბილეთების ყიდვა, განსაკუთრებით ისეთი ცნობილი შემსრულებლები თუ გამოდიან, როგორებიც YG Family-ში არიან. კორეაში ბილეთების გაყიდვა 2-3 თვით ადრე იწყება ხოლმე და ერთ დღეში უკვე ყველაფერი გაყიდულია, გადაირევი ყაზილარი. წინაზე, 2NE1-ის ბილეთის ყიდვაზე რომ ვჯახირობდი უმწეოდ საქართველოდან (მაშინდელი საკონცერტო ტური იყო All Or Nothing), ბილეთები 40 წუთში აღარ იყო. აქ გავიგე, რომ თუ აუცილებლად გინდა კონცერტზე წასვლა და აქამდე არ გქონია ამის გამოცდილება, სჯობს ვინმეს სთხოვო, ვინაც ღილაკზე სწრაფად დაჭერა იცის.
ფულის შეგროვება მინდოდა ცოტათი, რომ, მეთქი, ეხლა პატარა არდადეგები თუ მექნება რამე, გავიდე სეულიდან დავათვალიერებ რამე ადგილს, ვიმოგზაურ-წავიმოგზაურებ-თქვა, მაგრამ რა სჭირდება ამას, თუ მეტყვი ეხლა მე შენ? რადა, ფული. არდადეგები, სავარაუდოდ აგვისტოს ბოლოს მექნება. კონცერტების დროს მიდამო საკონცერტო საქონლით ივსება, იქნება ეს მაისურები, ბლოკნოტები, კაშნეები (2NE1-ის კაშნი მინდააააააა), ჩანთები თუ მოკლედ სულო-გულო. ალბათ კი არა და ყველაფერს ვიყიდი და, თვითონაც ხვდებით, რა მოუვა მოგზაურობის გეგმებს :D

P.S. 2NE1 უამრავი ბრენდის სახეა და ამითაც ბევრი ფული ტრიალებს. აბა, ნამცხვარი ან სასმელი რომ გაიყიდება და 2NE1 რომ იქნება ზედ გამოსახული, რა გგონიათ, არ ვიყიდი? :D

და ბოლოს, რას ფიქრობთ ამ ჯგუფის შესახებ, როგორ მოგეწონათ/არ მოგეწონათ? რომელი ჯგუფის შესახებ ისურვებდით სტატიის წაკითხვას? მე 2NE1-ზე დავწერე, რახან ფანი ვარ და მათ შესახებ ბევრი რამ ვიცი. არა მგონია ჯერჯერობით სხვა რომელიმე ჯგუფის შესახებ სტატიის დაწერისთვის ვიყო მზად. ვისაც 2NE1გიყვარდთ/მოგწონთ: როგორ აღმოაჩინეთ პირველად? ვინაა თვქვი საყვარელი წევრი და რომელია თქვენი საყვარელი სიმღერა? დაწერეთ კომენტარებში აქ ან Facebookზე. მემგონი ამ უკანასკნელზე სჯობს, რახან მემგონი ყველა კომენტარს არ აჩვენებს სისტემა აქ, არ ვიცი რატომ.

ივნისი 13, 2014
ბუბუ და კორეა: მე-13 ნაწილი – კორეული სუფრა 한정식/ჰანჯონ(გ)შიკი

გამარჯობათ ხალხნო. მოდით ამ ნაწილში ვისაუბროთ ჰანჯონშიკის შესახებ. და საერთოდ მინდა, რომ სუფრის თემა აწი უფრო აქტუალური გავხადო ჩემს ბლოგში.
ძალიან მოკლედ რომ ვთქვათ, ჰანჯონშიკი არის ისეთი კორეული სუფრა, სადაც რაიმე მთავარ კერძთან ერთად (ძირითადად შემწვარი ხორცი ან წვნიანი) სუფრაზე გაწყობილია უამრავი წასახემსებელი. მაგრამ ასეთი მოკლე ახსნისთვის ხომ არ გავხსნიდი ცალკე თემას. მოდით, წავიკითხოთ და ერთად დავატკბოთ თვალები. “შენ რა გიჭირს, კორეაში ხარო, როცა გინდა შეჭამო,” მეტყვის რომელიმე გულუბრყვილო, ამიტომ წინასწარ გეტყვით, რომ საკმაოდ ძვირია. როცა ჰანჯონშიკზე ვსაუბრობდით ბავშვები კაბინეტში, მასწავლებელმა თავი შემოყო და სერიოზული სახით დაგვარიგა: “არ შეუკვეთოთ ჰანჯონშიკი, თუ, რა თქმა უნდა, გაკოტრება არ გინდათ.” მე გაკოტრების უამრავი ხერხი ვიცი უკვე და მიუხედავად იმისა, რომ ახალი გამოცდილებები მიყვარს, გადავწყვიტე გავფრთხილებოდი ჩემს შემორჩენილ ფულს და ყურად მეღო მასწავლებლის რჩევა. მასწავლებელმა ისიც გვითხრა, რომ თუ ვინმე დაგვპატიჟებდა საჭმელად, მხოლოდ მაშინ იყო ნებადართული ჰანჯონშიკის ჭამა, ფხიზელი სტუდენტების კანონთა მიხედვით. თუ ვინმეს ძალიან მოუნდა გასინჯვა და ვერ ითმენს (და კორეაშია), თუ კარგად მოძებნით, 15კ ვონადაც შეიძლება იშოვოს კაცმა, მაგრამ ზუსტად არ ვიცი, ასეთ შემთხვევაში რამდენნაირი დასაყოლებელი მოყვება თან. საშუალო ფასი 70-100კ ვონის ფარგლებშია (70-100 დოლარი ალბათ).
მე მაქვს ბედნიერება მივჯდომოდი ჰანჯონშიკიან მაგიდას, თან არაერთხელ :evil:. მინდა აღვნიშნო, რომ ქართულად ეს სიტყვა “ჰანჯონშიკი” რაღაც უხეშად ჟღერს. კორეულად წარმოთქმისას ცოტა შერბილებაა საჭირო.

ადრე ჰანჯონშიკს მაღალი ფენის წარმომადგენლები მიირთმევდნენ ხოლმე შეკრებებზე დიდ დარბაზებში, სასახლეებში. ახლა კი სხვისი რესტორანში დაპატიჟების ან გამასპინძლების დროს საკმაოდ ხშირი არჩევანია.

ჰანჯონშიკში ყველაზე მეტად ის მომწონს, რომ შეგიძლია ყველა დამატებითი წასახმსებელი მოითხოვო, როცა გამოლევ უკვე არსებულ მარაგს. ეს ყველაფერი უფასოდ შეგევსება (როგორც ჩემთვისაა ცნობილი), თუ რამე სასწაულად ძვირფასი არ გამოგიტანეს საჭმელად, მაგალითად დელიკატესები. საერთოდ, არ ვიცი იცით თუ არა, მაგრამ როცა რომელიმე კორეულ წასახემსებელში შეხვალთ, ძირითად კერძთან ერთად მოგიტანენ 2-3 ან 3-4 წასახემსებელს, რომელთა დამატებაც უფასოდ შეგიძლიათ მოითხოვოთ. ჰანჯონშიკის შემთხვევაში წასახემსებელთა რაოდენობა უამრავია. თან ისე ლამაზადაა საჭმელი წამოსკუპებული თეფშზე, ფიქრობ, როგორ დავარღვიო მაგიდის ჰარმონიაო. მაგრამ თვალი ბჭობდა და კუჭი იცინოდაო, ხომ გაგიგიათ.

სეზონებისდა მიხედვით და რეგიონებისდა მიხედვით განსხვავებული შეიძლება იყოს დამატებითი “წასახემსებლები.” მაგრამ არის რაღაც რაღაცეები, რაც შედარებით ხშირად გვხვდება ან ყოველთვის “ამოდის.”

ჰანჯონშიკი წარმოუდგენელია ბრინჯის გარეშე. ხშირად, თეთრი ბრინჯის მაგივრად ისეთი ბრინჯიც შეიძლება მიირთვათ, როგორიც სურათზეა ნაჩვენები. მინდა გითხრათ, რომ გემოში რაღაც სხვაობა კია, მაგრამ არც ისე დიდი. ჩემთვის სულერთია ხოლმე რა ფერის ბრინჯი შემხვდება.

მოდი, ყველაზე ხშირი წასახემსებლები/დასაყოლებლები განახოთ:

პირველ რიგში, კიმჩი. კიმჩის ყველანაირ სუფრაზე მოგიტანენ. კიმჩი ძალიან შემიყვარდა, რაც კორეაში ჩამოვედი. სადღაც 200 ან მეტი უნდა იყოს კიმჩთა (:D) ნაირსახეობათა რაოდენობა. ესაა ძალიან ცუდად და არასწორად რომ ავხსნათ აჯიკაში შეჭყლეტილი კომბოსტო. მაგრამ არც ეს “აჯიკაა” აჯიკა და ეს კომბოსტოც განსაკუთრებულია.

ესეც კიმჩია, ოღონდ განსხვავებული სახეობის. ასეთ ფორმაშიც ძალიან გავრცელებულია კიმჩი, ოღონდ იმდენად არა, რამდენადაც პირველ სურათზე რომაა, ის. ეს მეორე კიმჩი ჩემს საერთო საცხოვრებლის კაფეტერიაში ხშირადაა და მინდა საქვეყნოდ გამოვაცხადო, რომ ჯერ ყველაზე გემრიელი კიმჩია, რაც მიჭამია. შეიძლება იმიტომ, რომ შევეჩვიე და “მშობლიურად” იქცა, მაგრამ ნამდვილად მახსოვს, თავიდანაც ძალიან მომწონდა.

კიმჩი რომ ყოველთვის იქნება, ეგ ხომ ვთქვი. ახლა გადავიდეთ ისეთ დასაყოლებლებზე, რომლებიც ხშირია, მაგრამ შეიძლება რეგიონის და სეზონისდა მიხედვით სუფრაზე აღმოჩნდეს ან არა.

ამ პატარა თევზებს რა ჰქვიათ ქართულად კი არ ვიცი. თუ ვინმემ იცით გთხოვთ მომეშველოთ. თითქმის გარდაუვალია ამოსვლა, თუკი ჯეჯუდოზე ან ბუსანში ჭამთ (ბუსანში ჰანჯონშიკი არ მიჭამია, მაგრამ რაც გამიგონია იმას ვამბობ). არის ძალიან მარილიანი და ძალიან გემრიელი. როცა პირველად გავსინჯე, ვჭამდი როგორც მთავარ კერძს და იმდენჯერ დავამატებინე, რომ შეღონდა მომსახურე პერსონალი (რომლებიც ძირითადად ხანში შესული ქალები – აჯუმმა/აჯუმონიები არიან.

ესაა დოთორიმუგი – 도토리묵. რკოსგან გაკეთებული ჟელე.

ეს კი დოთორიმუგის უფრო ძერსკი ვერსია. მე არ გამისინჯავს სხვათა შორის, იმიტომ, რომ ჟელეს მაინცდამაინც არ ვჭამ ხოლმე. სიმართლე რომ ვთქვათ, ერთხელ მაქვს სულ ნანახი ჰანჯონშიკზე.

ოჯინოჩომუჩიმი – არ ვიცი ერთად იწერება თუ არა ოჯინო და ჩომუჩიმი. ოჯინო კალმარს ნიშნავს და ესაა წვრილად დაჭრილი კალმარი სხვადასხვა სანელებლებთან და საწობთან შერეული.

ხშირად ნახავთ დასაყოლებლად კიტრს, ოღონდ არასდროს – დანამატების გარეშე. ამას ჰქვია ოიმუჩიმი (오이무침) და ძალიან ცხარეც არაა ხოლმე. მე ძალიან მიყვარს <3

შეუკაზმავ დასაყოებლებს რაც შეეხება, ეგენიც კაი ბლომადაა ხოლმე და ბევრი შეკაზმულის შემდეგ კარგია. შეკაზმულის ჭამამდეც კარგია. და საერთოდ ყოველთვის კარგია, მე თუ მკითხავ. სუფრაზე, დიდი ალბათობით, იქნება სოკო, წყალმცენარე ან მწვანილი, კრევეტები, ქონგნამული… უი, ქონგნამული შეიძლება არ იცოდეთ რა არის:

აი ეს იყო ქონგნამული. მე თავიდან ეჭვის თვალით ვუყურებდი, მაგრამ საბოლოოდ, ძალიან გემრიელი აღმოჩნდა. აქ მიიჩნევენ, რომ ჯანმრთელობისთვისაა ძალიან მარგებელი.
ცოტა ხნის წინ ვახსენე, მწვანილიც შეიძლება აღმოჩნდეს სუფრაზე-მეთქი, მაგრამ არა ისე, ჩვენთან როგორაცაა ხშირად: პამიდორს და კიტრს რომ ახალი მწვანილი აქვს მიწყობილი ყოველგვარი დანამატების გარეშე. კორეაში ასე იშვიათადაა, ძირითადად რაღაც აქვს დამატებული.

ტიტუ, კინაღამ დამავიწყდა. კიმჯაბანს (김자반) ისეთი გემო აქვს, აუ ქართულად რა ჰქვია. აი კიმბაბს რაშიც ახვევენ, გამხმარი წყალმცენარის ფურცლები რომაა. აი ეგ ფურცელი რომ აიღო და პატარ-პატარა ნაწილებად რომ დაჭრა, მაგის გემო აქვს კიმჯაბანს (კიარადა ეგ არის). იმდენს ვაყრი ხოლმე ბრინჯს, რომ კიმჯაბანიან ბრინჯს ვჭამდი ხოლმე მთავარ ჯერძად. აი მაგალითად, საკმაოდ ცუდი, მაგრამ მაინც, შედარებისთვის, რომ ავიღოთ, ქართული პური და რომელიმე მწვანილი რომ მივაყოლოთ. და ამ გემრიელობით რომ სულ გადაგვავიწყდეს ის ლობიოც, ხაჭაპურიც და ბადრიჯანიც. დაახლოებით ეგრე მომივიდა.

연근 – იონგუნი, ლოტოსის ფესვიაო, გუგლი მეუბნება, მაგრამ მთავარი ისაა, რომ ძალიან ლამაზია. ფორმა ჰქონდა ჩემთვის უცხო და მაგიტომ მიმიზიდა, თორე გემოზე არ გავგიჟებულვარ მაინცდამაინც. მაგრამ ეს ისეთი საჭმელია, რომ რამეს უნდა დააყოლო. გაგიკვირდებათ, რამხელა განსხვავებაა, როცა ამას მარტო ჭამ და როცა რამეს აყოლებ.

양념깻잎 – იანნიომკენიფი (იმედია სწორად დავწერე). და საერთოდ, არც მე მახსოვს ამდენი side-dish-ის სახელი, ფორმალობისთვის ვწერ ან ვინმეს ინტერნეტში მოძებნა თუ მოგინდათ, მაგისთვის :D ესაა ფოთოლი! ოღონდ რაღაცეები აქვს დამატებული. როგორც ხედავთ. აუ რა კარგად ავხსენი.

무말랭이 – მუმალენი- გამხმარი დაიკონი (Daikon) შეჭყლეტილია ღმერთმა იცის რაში და გამოდის ძალიან გემრიელი რაღაცა. შესახედად მაინცდამაინც დასამახსოვრებელი არ იყო, მაგრამ ის კი მახსოვს, რომ გემრიელი იყო. ეს მაინცდამაინც ხშირი არაა, ვაღიარებ. ყოველ შემთხვევაში, მე ერთხელ მაქვს ნაჭამი სულ (ან სხვა დროსაც და არ მახსოვს).

რომ გადახედოთ ამ სურათებს, წითელი ფერი აშკარად ჭარბობს საჭმელში ( უი, ახლა გადავხედე მე თვითონ და იმდენადაც არ ჩანს აქ მაგრა სუფრას რომ დახედოთ, წითელი ფერი დომინირებს). ეს წითელი, თითქმის ყველაფერი, არის ცხარე. კორეელებს სიცხარე უყვართ ძალიან და ჭამის დროს თუ აქ ცრემლები წაგსკდათ, არა უშავს, უნდა შეეჩვიოთ აწი :D მე უკვე შევეჩვიე. ცრემლებს მაინც ვყრი, ოღონდ – უმტკივნეულოდ და რამდენიმე ჭიქა წყალიც აღარ მჭირდება.

ისე აქ რაც ვახსენე მაგის გარდა 345678 სახეობის დასაყოლებელია კიდევ და მაგიდაზე ამათ გარდა მრავლად გექნებათ სხვა ნაირსახეობებიც. არ ინერვიულოთ. მე ის ჩამოვწერე, რაც ყველაზე მეტად დამამახსოვრდა. ჩემი რჩეული აქიდან კიმჩია. ასევე ის კიტრიც მომწონს. შემწვარ ხორცს რომ დააყოლოთ თითებს ჩაიკვნეტთ. ზოგს წვნიანთან ურჩევნია.

რომელი დასაყოლებელის გასინჯვა გინდათ ყველაზე მეტად?

ივნისი 10, 2014