კორეელებს საკუთარი ენა და დამწერლობა გააჩნიათ, ისინი ლაპარაკობენ კორეულ ენაზე და იყენებენ ჰანგულის ანბანს . ჩვენ დროში მსოფლიო იყენებს მრავალ სხვადასხვა დამწერლობას, მაგრამ კორეული დამწერლობის სისტემა მიეკუთვნება დამწერლობათა იმ მცირეოდენ რიცხვს, რომლის შემქმნელები, შექმნის თარიღი, მოტივები და მეთოდებიც ჩვენთვის ცნობილია.
1392 წელს ჩოსონის დინასტიის დაარსების პერიოდში, კორეელი დიდგვაროვნები იყენებდნენ ჰანმუნს ( ჩინურ იეროგლიფებს) ჰოლო, საშუალო ფენა ანუ ჩუნინები იყენებდნენ იდუს სისტემას ( იდუს სისტემა შედგება განცალკევებული იეროგლიფებისგან, რომლებიც აღნიშნავენ ცალკეულ სიტყვებს ან გრამატიკულ ფორმებს). კორეული ენა გამოიყენებოდა სალაპარაკოდ ანუ ასრულებდა ურთიერთობის ფუნქციას. მოსახლეობის სხვადასხვა ჯგუფების მიერ ორი განსხვავებული ანბანის გამოყენება დიდად მოუხერხებელი იყო.
ჰანმუნის ანბანი მოუხერხებელი იყო კორეულ ენაზე წერილობითი გადმოცემისთვის. იდუ კი, მიუხედავად იმისა რომ მორგებული იყო კორეულად წერისთვის, წარმოადგენდა ფრიად დაუხვეწავ და რთულ სისტემას, რომელიც არ იძლეოდა ზუსტი გადმოცემისა და გამოხატვის საშუალებას.
1443 წელს ზემოაღნიშნული სირთულე აღმოფხვრა მეფე სეჯონმა, კორეული ანბანის ჰანგულის შექმნით. მან დაარსა სამეფო კარის აკადაემია ჩიფხენჯონი, ანუ ბრძენთა პალატა. სადაც კონფუციანელი მეცნიერები იკვლევდნენ ასტრონომიას, ზუსტ მეცნიერებებს და ენათმცოდნეობას. მეფის მეთაურობით მეცნიერთა ჯგუფმა შექმნა კორეულ ენაზე მორგებული ანბანი ჰანგული, რომელიც კორეული ენის მარტივად ჩაწერის საშუალებას იძლეოდა. თავდაპირველად ანბანს, მეფის მითითებას მის შემოღების შესახებ და მის ვრცელ კომენტარს “ჰუნმინ ჩონიმი” 훈민정음 ანუ “მართალი (სწორი) ბგერები ხალხისათვის შესასწავლად” ეწოდა. დღესდღეობით ამ სისტემას ქვია ჰანგული. იგი შეიქმნა სიმბოლიკურ-არტიკულარული კონცეფციის საფუძველზე. ამ კონცეფციის თანახმად თანხმოვნის გამომხატველი ასოები განასახიერებენ მეტყველების ორგანოების მდგომარეობას, ჰოლო ძირითადი გრაფიკული აღნიშვნები, რომლებიც გამოიყენება ხმოვნების აღსანიშნად, გაიგივებულია სამყაროს სამ საწყისთან (დედამიწა, ცა და ადამიანი). დამწერლობას განასხვავებს მისი გამოყენების წესი. ანბანი შედგება 28 ასოსგან აქ შედის ხმოვნებიც და თანხმოვნებიც, ისინი ჯგუფდება მარცვლებში და არა ერთ ვერტიკალურ ან ჰორიზონტალურ სტრიქონში, არამედ როგორც წესი ერთი ერხმოვნის გარშემო, წარმოსახვით კვადრატში. სწორედ ამ საფუძვლით, კორეული ანბანი, რომელიც წარმოადგენს ფონეტიკურ დამწერლობას, მიეკუთვნება {ასო-მარცვლოვან} სისტემებს.
ჰანგული წარმოადგენს ახალ გრაფიკულ სისტემას დამწერლობის ისტორიაში. თანხმოვნებისთვის განკუთვნილი ასოები წარმოიქმნება ხუთი საწყისი გრაფემისგან (ㄱ,ㄴ,ㅁ,ㅅ,ㅇ) რომელიც გადმოსცემს თანხმოვნების ხუთ კატეგორიას, დეფისის დამატების,ფორმის შეცვლისა და საწყისი ასოების გაორმაგების გზით. ამავე პრინციპით წარმოიქმნება გრაფემები ხმოვნებისთვისაც.
წარმოქმნილი ასოები იგება ცის (.) ადამიანის (|) და დედამიწის (-) გრაფემებისთვის ერთი (ხმოვნებისთვის დამატებულმა ერთმა მოკლე დეფისმა შეცვალა თავდაპირველი მუქი წერტილი(.) ხმოვანი გრაფემების შემადგენლობაში.) ან ორი მოკლე დეფისის დამატებით (ㅏ,ㅑ,ㅓ,ㅕ,ㅗ,ㅛ,ㅜ,ㅠ) . ეს ორიგინალური ფონემო-გრაფიკული სისტემა ძალიან ლოგიკურია თავისი ბუნებით და უახლოვდება მეცნიერულ იდეას.
ასოებისა და ასოთშეთანხმების წარმოქმნის პრიციპების საფუძვლები ლოგიკური სისტემურია. დამწერლობაში ასოები ერთიანდება მარცვლებში, სადაც საწყისი(ხმოვანი) , შუალედური ( მარტივი და შედგენილი) და ბოლო (თანხმოვნები) ზუსტად მიმდევრულად უკავშირდება ერთმანეთს. ხმოვნიან მარცვლებს საწყის პოზიციაში წინ უსწრებს მუნჯი ასო, სიმრგვალის სახით (o) , რომელიც გამოიყენება მარცვლის ბოლოში ენის უკანა, ცხვირისმიერი სონანტის გასაჟღერებლად. საწყისი, შუალედური და ბოლო ასოების გამოყენებით, წერისას (가, 나, 달, 말,) შესაძლოა კორეული ძირითადი გრაფიკული ერთეულის 12 ათასამდე მარცვლის წარმოქმნა.
ამგვარი მეცნიერული მიდგომა, რომელიც გამოყენებულ იქნა 500 წლის წინ ჰანგულის წარმოქმნისას, არათუ არ აღმოჩენილა არც ერთ სხვა დამწერლობაში, არამედ დღესაც წარმოადგენს სხვადასხვა ქვეყნის მეცნიერების და ლიგვისტების შესწავლის საგანს.
განსაზღვრულ პრინციპებზე აგებულ ჰანგულის სისტემას არ გააჩნია ანალოგი მთელ მსოფლიოში. ჰანგული თავის თავში აერთიანებს ლათინური ანბანისთვის, რომელიც ფუნქციონირებს როგორც ასო-ანბანური დამწერლობა, დამახასიათებელ დადებით თვისებებს და ამავდროულად მარცვლოვანი დამწერლობის ღირსებებს. რითაც განსხვავდება ყველა სხვა დამწერლობის სისტემისაგან.
კორეული გრაფემების სიმარტივე და სისტემური ხასიათი განაპირობებს მათ ადვილად ათვისებას, დამახსოვრებას და კითხვისას აუმჯობესებს ეფექტურობას. ჰანგულის განსაკუთრებულობას წარმოადგენს ის რომ მისი ხმოვნებისა და თანხმოვნების გრაფიკული ფორმები სტრუქტურულად განსხვავდება ერთმანეთისგან. თუკი თანხმოვანი ასოების შემოხაზულობა განასახიერებს წარმოთქმის ორგანოებს და მოიცავს ისეთ რთულ ელემენტებს, როგორიცაა კუთხე, კვადრატი, სიმრგვალე. მაშინ ხმოვანი ასოების მოხაზულობა შედგება ერთი ჰორიზონტალური ან ვერტიკალური სწორი ხაზისგან ან მოკლე დეფისებიანი შეხამებებისგან. მოხაზულობათა ამგვარი სტრუქტურული სხვაობა არ გვხვდება არც ლათინურ ანბანში და არც იაპონურ დამწერლიობაში.
ჰანგული არის არამხოლოდ არტიკულარული კონცეფციის საფუძველზე შექმნილი ანბანი, იგი ასევე ასახავს ხმოვანი სისტემის ფონოლოგიურ ბუნებას. სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ ჰანგული მისდევს “ერთი გრაფემა-ერთი ფონემის” პრინციპს, ანუ ეს დამწერლობა წარმოადგენს მაღალ-ფუნქცოინალურ, ფონემოგრაფიკულ სისტემას.
ჰანგილის ერთ-ერთი უმნიშვნელოვანესი თვისება ის არის რომ იგი ადვილია შესასწავლად. სწორედ ამ მახასიათებლის გამო მან ჰპოვა საერთაშორისო ორგანიზაციებში. იუნესკო ყოველწლიურად აკუთვნეს “მეფე სეჯონის პრემიას” იმას ვინც შეიტანს დიდ წვლილს წერა-კითხვის უცოდინრობასთან ბრძოლაში.
მსოფლიოს მიერ აღიარების ნიშნად ამ პრემიამ მეფე სეჯონის სახელი მიიღო, ერთ-ერთი უმარტივესი და ადვილად შესასწავლი ანბანის შექმნისათვის, რომელიც ხელს უწყობს წერა-კითხვის უცოდინრობის ლიკვიდაციას. ამას ადასტურებს ის ფაქტი რომ კორეა ჰანგულის დამწერლობის მეშვეობით შედის იმ ქვეყნების რიცხვში სადაც წერა-კითხვის უცოდინრობის მაჩვენებელი ყველაზე დაბალია. ჰანგულის აღსანიშნავი თვისება ის არის, რომ ანბანის ასოების მეშვეობით შესაძლებელია ნებისმიერი ენის ასოს ჟღერადობის გამოხატვა.
დამწერლობის შექმნის შემდგომ ჩოსონის სამეფოში მისი აქტიური გავრცელების მიზნით მიღებული იქნა სერიოზული ძალისხმევა კონფუციანური ტრაქტატებისა და ჩინელი კლასიკოსების სათარგმნად, რადგანაც ისინი დიდი აღიარებით სარგებლობდნენ კონფუციანურ ქვეყანაში. მეფე სეჯონის მმართველობის პერიოდში დაიწყო “ოთხტომეულისა” და “ხუთტომეულის” თარგმნა, ჰოლო მე-16 საუკუნის მეორე ნახევარში მეფე სონჯოს ეპოქაში იგი დასრულებული იქნა. კორეული დამწერლობის შექმნამდე კორეულ ენაზე წერდნენ ჩინური იეროგლიფების მეშვეობით რაც შეუძლებელს ხდიდა სრულად გამოეხატათ თავისი გრძნობები და აღეწერათ თავისი ცხოვრება. მაგრამ, ჰანგულის შექმნის შემდეგ დაიწყო კორეული კულტურის აყვავება, გააქტიურდა მთარგმნელობითი საქმიანობა და შემოქმედებითი მუშაობა ნაწარმოების შესაქმნელად.
ჩოსონის დინასტიის მმართველობის გვიან პერდიოდში, ქალებსა და საზოგადოების საშუალო ფენებს შორის, წიგნებზე მოთხოვნის ზრდის შესაბამისად, ფართო გავრცელება ჰპოვა კომერციული მიზნით გამოშვებულმა იაფმა გამოცემებმა. კერძოდ ასე გამოდიოდა ჰანგულზე დაწერილი, სიუჟეტური პროზის მსხვილი ჟანრის ნაწარმოებები -თხზულებანი და რომანები, რომლებიც, ხელს უწყობდა მოსახლეობას შორის მკითხველთა რიცხვის ზრდას. ჩვეულებრივი ხალხში დიდი პოპულარობით სარგებლობდა ისეთი ნაწარმოები, როგორიც იყო “თხზულება ჩხუნიანზე”.
თავად დასახელება “ჰანგულმა” ,რომლის გამოყენებაც პირველად 1910 -იან წლებში კორეელმა ენათმცოდნემ ჩუ სი გენმა დაიწყო ქვეყნის იაპონიის ბატონობისაგან გათავისუფლების შემდეგ 1945 წელს, მიიღო ფართო გავრცელება როგორც ქვეყანაში ისევე საზღვარგარეთ. სიტყვა “ჰანგულის” შემადგენელი კომპონენტი “ჰან” ნიშნავს დიდს, ჰოლო “გილ” ნიშნავს დამწერლობას.
თავდაპირველად კორეული დამწერლობა ჰანგული შედგებოდა 28 ნიშნისგან დღეს კი გამოიყენება 14 გრაფემა ხმოვნებისთვის და 10 გრაფემა თანხმოვნებისთვის.
ჰანგულის სისტემური და მეცნიერული ხასიათი, რომელიც იძლევა საშუალებას 14 თანხმოვნისა და 10 ხმოვნის შეერთებით გამოხატოს ნებისმიერი ენა, იძენს განსაკუთრებულ მნიშვნელობას ინფორმაციული საზოგადოების პირობებში. ჰანგულის გრაფიკული და სისტემური თვისებების მეშვეობით შესაძლებელი გახდა კლავიატურის, შრიფტებისა და თანამედროვე კომპიუტერული პროგრამების შექმნას, რომლებიც წარმოადგენს მოწინავე ტექნოლოგიებისა და თანამედროვე მეცნიერების პროდუქტს.
დღესდღეობით სხვადასხვა ქვეყანაში იზრდება კორეულის შესწავლის მსურველთა რიცხვი. ბევრი უცხოელი ჩამოდის კორეაში და სხვა ქვეყნების უნივერსიტეტებში ნერგავენ კორეულის შესწავლის პროგრამებს,
ჰანგულის ლოგიკური და სისტემური ორგანიზება შესაძლებლობას აძლევს ადვილად აითვისონ ეს დამწერლობა არამხოლოდ კორეელებს არამედ სხვა ქვეყნის მოქალაქეებსაც. ჰანგული წარმოადგენს, არამარტო კორეელების დამსახურებულ სიამაყეს, არამედ ფართო აღიარებას ჰპოვებს როგორც უნიკალური კულტურული მემკვიდრეობა
