კატეგორია: სიახლეები

ეს სტატია მეტს გაგაგებინებთ სამხრეთ კორეული სასკოლო სისტემის შესახებ. შეიტყობთ სწავლების რა მეთოდს მიმართავენ მასწავლებლები, როგორ განსხვავდება ქართული სასკოლო სისტემა მისგან, რა შედეგი აქვს ასეთ სისტემას და რატომაა იგი განსაკუთრებული.
დავიწყოთ იმით, რომ ექვსიდან თხუთმეტ წლამდე სკოლა უფასოა საჯარო სკოლებში. სკოლა იყოფა რამდენიმე ეტაპად: დაწყებითი სკოლა (chodeung-hakgyo (초등학교)) – პირველიდან მეექვსე კლასამდე, საშუალო სკოლა (중학교, jung hakgyo) – მეშვიდე-მეცხრე კლასები და უმაღლესი სკოლა (고등학교, godeung hakgyo) – დარჩენილი სამი წელი. ესაა ის დრო, როცა მოსწავლეებმა უნდა მიიღონ განათლება და მოემზადონ უნივერსიტეტში ჩასაბარებლად. კონკურსი ძალიან დიდია, რადგან ვინც პრესტიჟულ სასწავლო დაწესებულებაში მოხვდება, ითვლება, რომ მისთვის ადვილი იქნება სამსახურის შოვნა და საზოგადოებაში ადგილის დამკვიდრება.
დავიწყოთ იმით, თუ რითია სამხრეთ კორეის სასკოლო სისტემა საინტერესო. იგი ძალიან ტვირთავს მოსწავლეს და იგი იძულებული ხდება დღის უმეტესი ნაწილი მეცადინეობაში გაატაროს და ნაკლები დრო დაუთმოს, მაგალითად, საყვარელ საქმიანობას, სპორტს და სხვა. ჩვეულებრივ, სკოლის გაკვეთილების დასრულების შემდეგ მოსწავლეები სწავლას დამატებით სკოლებში აგრძელებენ.
გამოცდების პერიოდი ყველაზე დაძაბულია. ამ დროს მოსწავლეები საშუალოდ 15 საათს უთმობენ დღეში მეცადინეობას და ძილის დროც იშვიათად რჩებათ (ცხადია, ყველაზე არაა აქ საუბარი). განსაკუთრებით დაძაბულია ეროვნული გამოცდების პერიოდი. ამ დროს დაძაბულობა პიკს აღწევს. მთელი ქვეყანა ნერვიულობს. გამოცდის დროს გულშემატკივარ ადამიანთა (არა მარტო მშობელთა, როგორც ჩვენთანაა გავრცელებული) რიცხვში ნებისმიერ მოქალაქეს შეიძლება შეხვდეთ. სახელმწიფოც ცდილობს ხელი შეუწყოს მათ, ვინც გამოცდების წერის პერიოდშია. მაგალითად, მანქანის მძღოლებს საგამოცდო ადგილებთან ეკრძალებათ პიპინი, ან პოლიცია ვალდებულია დაეხმაროს გამოცდის ადგილზე დროზე მისვლაში იმას, ვისაც ეს სჭირდება და ა.შ.
დაძაბული სასწავლო სისტემის შედეგია ის, რომ მოსწავლეები მთლიანად არიან კონცენტრირებულნი კარგ უნივერსიტეტში ჩაბარებასა თუ კონკურსებში გამარჯვებაზე. ამას მოჰყვება გამარჯვებები საერთაშორისო ოლიმპიადებში და სხვადასხვა კონკურსებში.
ძირითადად, მეტი ყურადღება ექცევა ტექნიკურ საგნებსა და ინგლისურს. ფიზკულტურა და ხელოვნება უკანა პლანზე ინაცვლებს. დასავლურ საგანგმანათლებლო სისტემასთან შედარებით, ყურადღება გამახვილებულია დამახსოვრებაზე და შრომაზე, და არა შემოქმედებითობაზე, საკუთარი თავის ძიებაზე.
კიდევ არის რაღაცეები, რაც არაა დასავლეთში გავრცელებული (და არც საქართველოში) და ძირითადად აზიაში ვხვდებით. მაგალითად, სამხრეთ კორეის სკოლებში შეიძლება მოგიწიოთ სხვა, არასაგარეო ფეხსაცმლის ტარება. მოსწავლეები ვალდებულნი არიან თავად დაასუფთავონ საკლასო ოთახი, მოგავონ, მოხეხონ, მასწავლებლის შემოსვლისას უნდა დაიხარონ და ა.შ. და კიდევ, მასწავლებლები ძირითადად არ კითხულობენ სიას.

ახლა კი იხილეთ საინტერესო ვიდეო, სადაც გადმოცემულია, თუ რა სხვაობებია სამხრეთ კორეელსა და ჩრდილოეთ ამერიკელ მოსწავლეებს შორის და რა დადებით და უარყოფითი მხარეები აქვს ასეთ სისტემებს:

ზოგი მშობელი ამბობს, რომ 1-2 შვილის ყოლაც კი ძალიან ძნელია, რახან განათლება ძალიან ძვირი ჯდება. ზოგიერთი მშობლისთვის შვილის უნივერსიტეტში ვერ მოხვედრა დიდი ტრაგედიის ტოლფასია, ამიტომ მოსწავლეები სულ დაძაბულნი არიან და გამუდმებული სტრესი სამხრეთ კორეელი მოსწავლისთვის ჩვეულებრივი ამბავია. ამასთან დაკავშირებით შეგიძლიათ იხილოთ საინტერესო დოკუმენტური ფილმი:

საინტერესო ტრადიცია: ჩვენთან მიღებულია, რომ უნივერსიტეტში წარმატებით ჩაბარების შემთხვევაში, მაგალითად, ფულით ან ავტომანქანით დაასაჩუქრონ შვილი მშობლებმა, ან რამე სხვა სიურპრიზი მოუწყონ, ნათესავებმა საჩუქრები აჩუქონ. სამხრეთ კორეაში ერთ-ერთ ასეთ საჩუქრად პლასტიკური ოპერაცია ითვლება. მშობლები შვილებს წარმატების შემთხვევაში ცხვირის, ყბის და ა.შ. ოპერაციას უფინანსებენ.

ბონუს ვიდეო:

რა აზრის ხართ ასეთ სასკოლო სისტემაზე? შეგვატყობინეთ კომენტარებში ^_^
გმადლობთ ყურადღებისთვის.